طراحي الگوي سياست‌گذاري كارآفريني در حوزه معادن استان سيستان و بلوچستان

شناخت مزيت‌هاي نسبي استان سيستان و بلوچستان و ايجاد زيرساخت‌ها جهت هدايت صحيح سرمايه‌ها و منابع براي توليد ثروت و ارزش‌افزوده يكي از وظايف اصلي سياست‌گذاري است كه اهميت اين بخش را دوچندان مي‌نمايد. لذا طراحي مدلي در جهت توسعۀ كارآفريني معدني مي تواند به ‌طور مستقيم و غيرمستقيم در توسعۀ اقتصادي، علي الخصوص در مناطق محروم، نقش تأثيرگذاري داشته باشد كه اين مقاله با يك رويكرد تركيبي به اين مهم پرداخته است. روش تحقيق مقالۀ حاضر، رويكردي تركيبي از نوع اكتشافي داشته كه با استفاده از نظريۀ داده بنياد به تحليل مصاحبه ها و تكنيك تحليل مسير ساختاري به آزمون روابط مدل تبييني پرداخته است. طبق تحليل داده ها، الگويي فرآيندي و چندبُعدي براي نخستين بار در سطح كسب‌وكارهاي معدني جهت تبيين سياست‌گذاري كارآفريني در حوزه معادن استان سيستان و بلوچستان ارائه گرديده است. يافته هاي تحقيق نشانگر آن است كه راهبردهاي پيشنهادي توسعۀ كارآفريني در حوزۀ معادن استان به ترتيب اولويت عبارت‌ از: متحول سازي تحقيق و توسعه در بخش معادن (0.78)، خصوصي سازي بخش معادن (0.17) و يكپارچه سازي دانش و فعاليت هاي معدنكاري (0.16) هستند. همچنين نتايج حاصل از كارآفريني در حوزۀ معادن نيز به ترتيب اولويت شامل: رقابت پذيري در جذب سرمايه‌گذاران (0.65)، ارتقاي بهره وري فعاليت هاي معدني (0.34)، برندسازي در حوزه معادن (0.08) و جايگاه سازي براي معدنكاري (0.07) مي‌باشند.