تاثير خشكي برتنوع گونه راش شرقي با استفاده ازنشانگر مولكولي ريزماهواره و ايزوآنزيم پراكسيداز

راش شرقي يكي از مهمترين گونه هاي پهن برگ جنگل هاي هيركاني بوده و قابليت سازگاري فنوتيپي و ژنتيكي اين گونه به تغييرات اقليمي اهميت بسياري دارد. تعيين كميّت و ارزيابي تنوع ژنتيكي بين و درون جمعيت هاي گونه راش اين امكان را فراهم مي كند تا تنوع جمعيت ها به بهترين نحو حفظ و نگهداري شود. اين پژوهش روي درختان بالغ چهار جمعيت (منطقه) مختلف از اين گونه در دو گراديان شاخص خشكي از غرب به شرق و ارتفاع پايين بند به بالابند در جنگل هاي هيركاني (جنگل شفارود گيلان، جنگل خيرودكنار پايين بند و بالابند مازندران و جنگل شصت‌كلاته گلستان) انجام شد. بررسي تنوع ژنتيكي و اكوتيپي در جمعيت‌هاي مادري به كمك هفت نشانگر ريزماهواره و يك نشانگر بيوشيميايي انجام گرديد. نتايج حكايت از تنوع بالا در تمام جمعيت ها به ويژه جمعيت شصت كلاته گلستان داشت. نتايج آناليز واريانس مولكولي با نشانگر ريزماهواره SSR نشان داد كه 77 درصد از كل تنوع مربوط به درون جمعيت ها و 23 درصد مربوط به بين جمعيت ها بود. نتايج اين تحقيق نشان داد كه وجود تنوع ژنتيكي بيشتر در درون جمعيت هاي راش جنگل هاي هيركاني حكايت از پايه ژنتيكي قوي آنها براي سازگاري با شرايط محيطي داشته و ممكن است سازگاري كوتاه‌مدت به تغييرات اقليمي را تسهيل نمايد. از سوي ديگر وجود تنوع ژنتيكي بالاتر در منطقه شصت‌كلاته نسبت به ساير مناطق، نشان دهنده وجود نيروهاي تكاملي قوي تر براي سازگاري درختان با شرايط محيطي منطقه است. همچنين جريان ژني بيشتر در جمعيت‌هاي دگرگشن راش شرقي باعث تمايز ژنتيكي كم بين جمعيت ها در گراديان شاخص خشكي جنگل هاي هيركاني شده است.