اثر تحريكي تيديازورون (TDZ) و پوترسين (PUT) و نوع ريزنمونه بر اندام‌زايي غيرمستقيم گياه هميشه‌بهار (Calendula officinalis L)

گياه هميشه‌ بهار(Calendula officinalis L.) يكي از مهمترين گياهان زينتي دارويي در ايران است كه در تركيب با ساير مواد اوليه دارويي براي توليد داروهاي كم خطر براي انسان مورد استفاده قرار مي‌گيرد. اين پژوهش به‌منظور توليد انبوه اين گياه به وسيله كشت بافت، چهار آزمايش جداگانه فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار (هر تكرار ده مشاهده) در چهار مرحله كالوس‌زايي، اندام‌زايي غيرمستقيم، ريشه زايي و سازگاري انجام شد. نتايج نشان داد كه بيشترين ميزان كالوس‌زايي در تيمار ريزنمونه برگي و در محيط كشت حاوي 2 ميلي گرم در ليتر 2,4D مشاهده شد. بلندترين و بيشترين شاخه زايي در تيمار كالوس به‌دست آمده از ريزنمونه برگي در محيط كشت حاوي 1 ميلي گرم در ليتر تيديازورون (TDZ) و  به همراه 100 ميلي‌گرم در ليتر پوترسين (PUT) در اندام زايي غيرمستقيم مشاهده گرديد. قلمه هاي كشت بافتي در محيط كشت 2 ميلي گرم در ليتر NAA بهترين ريشه زايي را داشتند. گياهچه هاي به‌دست آمده در گلدان هاي حاوي پرليت سازگاري بهتري نشان دادند. با بهينه‌سازي توليد كالوس از ريزنمونه هاي هميشه ‌بهار و تكثير با تكنيك كشت بافت مي تواند گامي مهم براي توليد گياهاني با كيفيت يكسان و عاري از عوامل بيماري‌زا باشد.