پيش بيني راهبردهاي مقابله اي بر اساس سلامت معنوي و تاب آوري در سالمندان شهر تهران

مقدمه: سالمندان براي رويارويي با استرس هاي دوره سالمندي مانند مواجهه با چالش سلامتي بيماري و يافتن كيفيت زندگي و رفاه بهتر از راهبردهاي مختلفي تحت عنوان راهبردهاي مقابله اي استفاده مي كنند كه تعيين پيش‌بيني‌كننده‌هاي آن در پرستاري سالمندي بسيار حائز اهميت است. هدف از مطالعه ي حاضر پيش بيني راهبردهاي مقابله اي بر اساس سلامت معنوي و تاب آوري در سالمندان شهر تهران بود. روش كار: مطالعه ي حاضر يك مطالعه ي توصيفي از نوع همبستگي بود كه جامعه ي پژوهشي آن را سالمندان مراجعه كننده به پارك هاي شهر تهران در نيمه ي اول سال 1399 تشكيل دادند. بر اساس فرمول آماري 100 نفر از سالمندان واجد شرايط از طريق نمونه گيري در دسترس وارد مطالعه شدند. جهت جمع آوري داده ها از فرم اطلاعات دموگرافيك و پرسشنامه هاي سلامت معنوي سالمندان ايراني، تاب آوري و راهبرد هاي مقابله اي استفاده شد. محقق روزانه با مراجعه به پارك هاي مدنظر سالمندان را وارد مطالعه نموده و از طريق مصاحبه پرسشنامه ها را تكميل نمود. داده‌ها با نرم‌افزار آماري SPSS نسخه ي 20 و با استفاده از آزمون هاي آماري توصيفي و استنباطي تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: ميانگين سني نمونه ها 6.61 ± 69.90 سال بود. 61 درصد آن ها مرد، 80 درصد متاهل، 42 درصد بازنشسته بودند. ميزان سلامت معنوي سالمندان (3.61 ± 72.64) در حد بالا، تاب آوري (8.32 ± 48.96) در حد متوسط رو به پايين بدست آمد. نمره ي راهبرد مساله مدار 3.33 ± 61.22، راهبرد هيجان مدار 4.17 ± 54.61 و راهبرد اجتنابي 5.15 ± 59.31 بود و راهبرد مساله مدار در سالمندان غالب بود. ارتباط سلامت معنوي و تاب آوري با تمام راهبردهاي مقابله اي معني دار و مستقيم بود و مولفه سلامت معنوي و تاب آوري به ترتيب 32 و 2.5 از واريانس راهبرد مقابله اي مساله مدار، 38.4 و 6.6 درصد راهبرد مقابله اي هيجان مدار و 45.5 و 16.5 درصد راهبرد مقابله اي اجتنابي را در سالمندان تبيين مي نمود. نتيجه‌گيري: با توجه به اهميت استفاده از راهبردهاي مقابله اي در سالمندان و ارتباط سلامت معنوي و تاب آوري، ارتقاي سلامت معنوي و تاب آوري آنان مي‌تواند به عنوان يكي از پيشنهادهاي موثر براي ارتقاي استفاده از راهبردهاي مقابله اي در آنها باشد.