شايستگي نسبي بيوتيپ ‏هاي دم‌روباهي‌كشيده (Alopecurus myosuroides) حساس و مقاوم به علف‌كش هاي بازدارنده آنزيم‌استيل‌كوآنزيم‌آ‌كربوكسيلاز: جوانه‏زني و رشدگياهچه در شرايط تنش شوري و خشكي

به منظور آزمودن فرضيه بيشتر بودن هزينه شايستگي مقاومت به علف‌كش‌ها در شرايط تنش، دو بيوتيپ حساس و مقاوم به علف‌كش‌هاي بازندارنده آنزيم استيل كوآنزيم آ كربوكسيلاز، با پس زمينه ژنتيكي همگن، از بين يك جمعيت دم روباهي كشيده (A. myosuroides)با ساز وكار مقاومت به غير محل هدف، ايزوله شدند. ايزوله‌سازي بيوتيپ‌ها در گروه اگرواكولوژي دانشگاه آرهوس دانمارك و ارزيابي شايستگي، در گروه زراعت دانشگاه تربيت‌ مدرس تهران در سال 1395 و 1396 انجام شدند. بيشينه جوانه زني تجمعي (Gmax) و زمان رسيدن به 50 درصدبيشينه جوانه زني (G50) براي بيوتيپ‌هاي حساس و مقاوم به علف كش، تحت شرايط تنش(خشكي 0.8 مگاپاسكال، شوري 16 دسي‌زيمنس بر متر) و عدم تنش محاسبه شد. همچنين، رشد گياهچه پيش از رويش، براي هر دو بيوتيپ در شرايط بدون تنش اندازه‌گيري شد. در شرايط عدم تنش، اختلاف معني داري بين دو جمعيت از نظرحداكثر جوانه‌زني وجود نداشت امادر شرايط تنش شوري و خشكي، حداكثر جوانه‌زني  بيوتيپ مقاوم، به‌ترتيب 28 و 49 درصد كمتر از بيوتيپ حساس بود. همچنين در تمام شرايط (تنش شوري، خشكي وعدم تنش)، بيوتيپ مقاوم به علف كش نسبت به بيوتيپ حساس ديرتر (بين هفت تا 16 ساعت) جوانه زد يعني زمان لازم براي رسيدن به 50 درصد جوانه‌زني در آنبالاتر بود. ارزيابي رشد گياهچه پيش از سبز شدن نشان داد كه هر دو بيوتيپ از نظر طول ساقه چه و ريشه چه مشابه بودند. نتايج اين پژوهش به روشني نشان داد كه علف هرز دم روباهي كشيده مقاوم به علف كش در مقايسه با بيوتيپ حساس، درصورت وقوع تنش خشكي و شوري، هزينه بيشتري را از نظر پارامترهاي جوانه زني پرداخت خواهد كرد.