تغييرات فصلي فعاليت آنتي‌اكسيداني و محتواي نسبي آب برگ چندگونه‌ي گياهي در مناطق خشك هرمزگان و جنوب كرمان

توليد انواع گونه‌هاي اكسيژن فعال (ROS) از اثرات تنش خشكي در گياهان است. گياهان براي مقابله با اثرات مخرب (ROS) فعاليت آنزيم‌هاي آنتي‌كسيداني را افزايش مي‌دهند. در اين پژوهش توان سازگاري و مقاومت به خشكي سه گونه‌ي بومي مناطق گرم و خشك جنوب ايران شامل: Taverniera cuneifolia، Lycium shawii وRhazya stricta به‌عنوان گونه‌هايي باقابليت حفاظت خاك، علوفه‌اي و دارويي موردبررسي قرار گرفت. نمونه‌برداري از اندام‌هاي هوايي گياهان يادشده در دو منطقه‌ي رودان در استان هرمزگان و جيرفت در جنوب كرمان به روش كاملاً تصادفي در فصل‌هاي تر و خشك انجام شد. متغيرهاي محتواي نسبي آب برگ (RWC)، آنزيم‌هاي كاتالاز، پراكسيداز و آسكوربات پراكسيداز با استفاده از روش عصاره‌گيري در آزمايشگاه اندازه‌گيري شد. ميانگين مقادير مشاهده‌شده در سطح اطمينان 95 درصد مورد آزمون قرار گرفت. نتايج مقايسه ميانگين بين دو فصل خشك و مرطوب، نشان داد محتواي آب نسبي برگ هر سه گونه در فصل خشك كاهش مي‌يابد اما اين كاهش معني‌دار نبوده و گياهان توانايي حفظ رطوبت در شرايط گرم و بي‌آب فصل خشك را داشته‌اند. نتايج حاكي از آن بود در نمونه‌هاي گياهي مورد آزمايش از هر دو منطقه‌ي موردبررسي فعاليت آنزيم‌هاي كاتالاز و آسكوربات پراكسيداز در هر سه گونه در دو منطقه مختلف افزايش معني‌دار يافت. فعاليت آنزيم پراكسيداز در دو گونه‌ي R. stricta و L. shawii در هر دو منطقه با اختلاف معني‌داري افزايش و در گونه‌ي T. cuneifolia كاهش نشان داد. به‌طوركلي اين سه گونه به‌عنوان گونه‌هاي بومي در مناطق خشك جنوب كشور در مقابله با تنش فصل خشك از طريق افزايش فعاليت آنزيم‌هاي آنتي‌اكسيداني سازگاري يافته و مي‌توان از آن‌ها به‌عنوان گياهان چندمنظوره و مقاوم در برابر خشكي در پروژه‌هاي احياء و بهره‌برداري پوشش گياهي مناطق بياباني جنوب ايران بهره برد.