ابزار تنظيم بازار بيمه در ايران

بيمه، ‌ نوعي‌ خدمت‌ است‌ و‌ مانند‌ همه‌ كالاها‌ و‌ خدمات‌ داراي‌ بازار‌ است؛ ‌ هرچند بازار بيمه به دليل ويژگي‌‌هاي خاصي كه دارد، دربردارنده سه ركن: خريدار، فروشنده و تنظيم‌گر است. درواقع، تنظيم‌ و‌ نظارت‌ دو‌ مفهوم‌ توأمان‌ هستند‌‌ كه به‌منظور شناسايي مواردي كه بازار در آن با شكست مواجه مي‌شود، به قصد كنترل‌كردن نارسايي‌هاي ناشي از موارد مذكور اعمال مي‌گردد؛ بنابراين، مقاله حاضر با روش توصيفي - تحليلي در پي پاسخ به اين پرسش است كه اهميت تنظيم بازار بيمه توسط دولت چيست و از چه ابزارها و روش‌هايي براي تنظيم‌گري بيمه در ايران استفاده مي‌گردد؟ و آيا توانسته‌اند منجر به تنظيم و نظارت صحيح و كارا بر بازار ييمه گردند؟ هرچند هر دولتي با توجه به شرايط و امكاناتي كه دارد، روش‌ها و ابزارهايي را براي تنظيم و نظارت بر بازار بيمه به كار مي‌برد؛ در صنعت بيمه ايران از روش كنترل و دستور و متعاقب آن، ابزارهايي استفاده مي‌گردد كه جزء ابتدايي‌ترين و قديمي‌ترين روش و ابزارها محسوب شده است و كشورهاي توسعه‌يافته كه داراي بازارهاي بيمه پيشرو هستند، ديگر روش مذكور را سودمند ندانسته‌اند و از آن استفاده نمي‌كنند و با توجه به خصوصي‌سازي و آزادسازي بازار بيمه در ساليان اخير، به نظر مي‌رسد روش و ابزارهاي اعمال‌شده، فاقد كارايي لازم هستند و ضروري است از طريق تغيير قوانين و مقررات، اصلاحاتي در اين زمينه انجام گردد.