وجوه تقليد دوسويۀ معلم و شاگرد در جلسۀ كُركسيون طراحي معماري

تقليدِ درست پيش‌‌نياز خلاقيت است. تقليد شاگرد از معلم خود در جلسه كركسيون طراحي معماري مي‌تواند راه‌‌انداز خلاقيت او باشد. در مقابل، تقليد معلم از شاگرد نيز به ذهن‌‌خواني معلم از شاگرد كمك مي‌كند و به او در آموزش بهتر شاگردش ياري مي‌رساند. در اين مقاله با معرفي «تقليد دوسويه» در كارگاه طراحي معماري، يعني «تقليد ضِمني» شاگرد از معلم و «تقليد بازگشتي» معلم از شاگرد و با تطبيق نظر دو طراحي‌پژوه سرشناس، دونالد شون و كيز دُرست، به دو مفهوم «تقليد توصيفي» و «تقليد توضيحي» دست مي‌يابيم و موضِع اين مفاهيم را در تعامل طراحانه معلم و شاگرد روشن مي‌كنيم؛ تعاملي كه موجب پيشبرد آموزش طراحي معماري مي‌شود. در اين پژوهش، به روش «مفهوم‌‌سازي» با استدلال منطقي بر تأملات نظري پيشين در ادبيات موضوع، به استنتاج وجوه مختلف تقليد دوسويه معلم و شاگرد در جلسات كركسيون طراحي معماري مي‌پردازيم و وجوه تقليد را در دستيابي به «طراحي متداول» برخاسته از «آموزش متداول» و «طراحي خلاق» منتج از «آموزش خلاق» شناسايي مي‌كنيم. هدف اصلي در اين پژوهشْ شناسايي و تنوير وجوهي از تقليد دوسويه ميان معلم و شاگرد است كه مي‌تواند كركسيون طراحي آن‌ها را خلاقانه‌تر پيش ببرد. نتيجه پژوهش به شكل نموداري ظاهر مي‌شود كه جايگاه و روابط مفاهيم مختلف تقليد دوسويه را در جلسه كركسيون طراحي معماري به‌طور يك‌‌جا نشان مي‌دهد.