پيش‌بيني اميد به زندگي براساس حمايت اجتماعي ادراك شده و سلامت روان در ميان بهبوديافتگان بيماري كوويد 19

زمينه و هدف  بيماري كوويد19 با شيوع روزافزون خود و آسيب‌هايي كه بر منابع جاني، مالي و روانشناختي وارد مي‌كند، بسيار مورد بحث است؛ لذا، هدف پژوهش حاضر، پيش‌بيني اميد به زندگي بر اساس حمايت اجتماعي ادراك‌شده و سلامت روان در ميان بهبوديافتگان بيماري كوويد 19 بود. مواد و روش جامعه آماري پژوهش حاضر، 117 فرد بهبوديافته از بيماري كوويد 19 بود كه بر اساس جدول مورگان 90 نفر از آنها حجم نمونه آماري پژوهش حاضر را تشكيل دادند. پژوهش حاضر در سال 1399 و در استان بوشهر انجام گرفت و نمونه‌گيري، بر اساس روش نمونه‌گيري در دسترس انجام گرفت. ابزار اين پژوهش شامل سه پرسشنامه كتبي حمايت اجتماعي ادراك‌شده زيمت (1988) (MSPSS)، سلامت روان گلدبرگ (1972)  (GHQ12)و پرسشنامه اميد به زندگي اشنايدر (1991) بود. پژوهش حاضر، مطالعه‌اي توصيفي است و براي تجزيه و تحليل داده‌ها از روش ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون استفاده شد. يافته‌ها نتايج حاصل نشان داد كه حمايت اجتماعي ادراك شده و سلامت روان با اميد به زندگي همبستگي دارند. همچنين مشخص شد كه حمايت اجتماعي ادراك شده و سلامت روان به ترتيب 49 (0/000=P) و 36 درصد (0/006 =P) از تغييرات اميد به زندگي را پيش‌بيني مي‌كنند. نتيجه‌گيري يافته‌هاي مطالعه حاضر، حاكي از آن است كه با فراهم آوردن زمينه‌هاي مناسب براي بهبود كيفيت، تقويت و ايجاد شاخصه‌هاي حمايت اجتماعي ادراك‌شده و سلامت روان در بهبوديافتگان از بيماري كوويد 19 مي‌توان اميد به زندگي را در آنها بهبود بخشيد.