تعديل بيان TGF-β و TNF-α به نفع ترميم زخم توسط عصاره لارو مگس

زمينه و هدف  ايجاد زخم؛ از ساده تا پيشرفته و از حاد تا مزمن، يكي از مشكلاتي است كه بشر از ديرباز با آن مواجه بوده است. در نيمه قرن گذشته و با كشف آنتي‌بيوتيك‌ها، توانايي بشر در مديريت زخم، بسيار بهتر از گذشته شد اما مقاومت آنتي‌بيوتيكي در دهه‌هاي اخير به مشكلي جدي براي كنترل زخم به‌ويژه زخم‌هاي مزمن تبديل شده و لذا روش‌هاي درماني متفاوت مورد نياز مي‌باشند. لارو درماني، يك روش قديمي است كه نيازمند بررسي و شناخت سلولي مولكولي است و تأييد عملكرد آن مي‌تواند به تهيه داروهاي جديد منجر شود. مواد و روش‌ها در اين مطالعه، ابتدا لارو مگس لوسيليا سريكاتا تهيه و عصاره آن تهيه شد و در مرحله بعد اين عصاره بر سلول‌هاي فيبروبلاستي تأثير داده شد و بررسي سلولي مولكولي در مورد نحوه تأثير انجام گرديد. يافته‏ها سلول‌ها در تست MTT همان‌طور كه طبق مقالات قبلي، قابل پيش‌بيني بود رشد معني‌داري را نسبت به نمونه كنترل از خود نشان دادند. نتيجه‌گيري نتايج نشان‌دهنده اين موضوع مي‌باشند كه بيان ژن TNF-α در نمونه تيمار 8 برابر نمونه كنترل بود. بيان ژن SMAD2 در نمونه تيمار 6 برابر نمونه كنترل بود. بيان ژن TGF-β در نمونه تيمار 4 برابر نمونه كنترل بود. با توجه به اثر افزايشي بر رشد فيبروبلاست و تأييد مولكولي ژن‌هاي فوق پيشنهاد مي‌شود اين عصاره داراي توانايي براي درمان زخم مي‌باشد.