بررسي رفتار جامعه ميزبان نسبت به گردشگران در دوران شيوع كوويد-19

رفتار جامعه ميزبان نسبت به گردشگران، تابعي از ادراك آنها از مقايسه هزينه ها و منافع حاصل از گردشگري است. شيوع كوويد-19، منجر شد جامعه ميزبان به اين باور برسد كه هزينه هاي حضور گردشگران از مزاياي آن بيشتر است و اين درك، بر رفتار آنها نسبت به حضور گردشگران تأثير منفي بگذارد. ادراك هزينه، توسط جامعه ميزبان، در يك توالي زنجيره وار، منجر به ادراك تهديد، شكل گيري نگرش منفي و در نهايت، بروز رفتار منفي خواهد شد. متناسب با اين روند، هدف پژوهش حاضر، بررسي نگرش و رفتار جامعه ميزبان نسبت به حضور گردشگران در دوران شيوع كوويد-19 در مقصد گردشگري رامسر است. از تئوري تهديد يكپارچه به منظور شكل دهي به چارچوب نظري استفاده گرديد. روش پژوهش كيفي، جامعه ي آماري، ساكنين شهر رامسر و روش نمونه گيري قضاوتي بود و تعداد نمونه آماري مبتني بر رسيدن به اشباع نظري 21 نفر به دست آمد. داده ها از طريق مصاحبه نيمه ساختاريافته گردآوري شدند. تحليل داده ها بر اساس تحليل محتوا و كدگذاري باز و محوري انجام پذيرفت. يافته هاي پژوهش، ابعاد جديدي از تعامل ميزبانگردشگر در دوران كرونا مبتني بر تلفيق نظريه هاي تبادل اجتماعي و تهديد يكپارچه را ارائه نمود. آنچه به عنوان نتيجه، مي توان بيان نمود، اين است كه با وجود آن كه نگرش اغلب مردم رامسر به حضور گردشگران در اين دوران منفي بوده، عده اي با تاكيد بر وابستگي معيشت و اقتصاد شهر به گردشگري و تحت شروطي كه در نتيجه گيري پژوهش به آن ها اشاره شده، معتقد بودند مي توان پذيراي گردشگران بود؛ در عين حال، سلامت مردم شهر در اولويت است.