بررسي نقش دلبستگي ايمن در پيش بيني نيات تجربي گردشگران در سفر به مقاصد گردشگري در دوران شيوع ويروس كوويد-19

صنعت گردشگري از ديرباز به‌عنوان يكي از آسيب‌پذيرترين صنايع در مواجه با انواع بحران‌ها شناخته‌شده است. در اين ميان، بحران‌هاي مرتبط با سلامتي مانند همه‌گيري‌ها مي‌توانند به‌طور مستقيم تأثير منفي بر صنعت گردشگري بگذارند. ازاين‌رو، هدف از  پژوهش حاضر بررسي روابط بين ابعاد دلبستگي ايمن ، ابعاد هم خلقي تجربي و نيات تجربي آتي در ميان گردشگراني است كه در دوران شيوع ويروس كوويد-19 به مقاصد گردشگري سفر كرده‌اند. به‌منظور دستيابي به هدف پژوهش، نمونه‌اي از 248 گردشگري كه در دوران شيوع ويروس كوويد-19 به مقاصد گردشگري سفر كرده‌اند به روش در دسترس انتخاب شد و با استفاده از پرسشنامه آنلاين كه در شبكه‌هاي اجتماعي مرتبط با گردشگري توزيع شد نسبت به جمع‌آوري اطلاعات اقدام شد. اين پژوهش ازنظر هدف كاربردى، شيوه جمع‌آوري اطلاعات پيمايشى و به لحاظ بررسى روابط بين متغيرها، همبستگى با تأكيد بر مدل‌سازي معادلات ساختاري است. نتايج آزمون فرضيه‌ها با به‌كارگيري نرم‌افزارهاي SPSS وSmart PLS 3.0  حاكى از آن است كه دلبستگي ايمن تأثير مثبتي بر اعتماد تجربي گردشگران دارد. درعين‌حال، اعتماد تجربي بر تعهد تجربي و ارتباط تجربي گردشگر با مقصد تأثير مي‌گذارد. درنهايت نتايج نشان داد كه تعهد تجربي مهم‌ترين پيشايند نيات تجربي گردشگران در آينده است. اين يافته‌ها  به متصديان گردشگري در توسعه و اجراي راهبردهاي خدماتي مبتني بر بازار براي افزايش دلبستگي ايمن و هم خلقي تجربي به منظور توانمند كردن گردشگران جهت داشتن نياتي در آينده براي تجربه مقصد در طول شيوع بيماري كوويد-19 كمك مي‌كند