نقد و آسيب‌شناسي آغاز آموزش معماري در مدرسه هنرهاي زيبا: از ورود سيستم بوزار تا سال 1348

هدف اين تحقيق نقد و بررسي آسيب‌شناسانه آغاز آموزش آكادميك معماري در ايران متاثر از سيستم آموزش بوزار است. پرسش‌هاي اصلي عبارتند از: تا چه حد استفاده از سيستم بوزار به عنوان سيستم آغازگر آموزش آكادميك معماري در ايران صحيح بود؟ نقاط قوت و ضعف اين سيستم و ريشه آسيب‌هاي آن در دانشكده هنرهاي زيبا چه بوده است؟ روش به‌كار رفته در اين تحقيق روش تفسيريتاريخي است. فرايند تحقيق، در دو گام صورت مي‌گيرد. گام اول شامل شناخت اوليه، تحليل اركان پنج‌گانه اين سيستم و معرفي نقاط قوت و ضعف آن مي‌باشد. گام دوم مرحله آسيب‌شناسي است كه به ريشه‌يابي مسائل و مشكلات اين دوره مي‌پردازد. دستاوردهاي تحقيق نشان مي‌دهد كه بهره‌گيري از سيستم آموزش بوزار به سبب شهرت و رواج آن در جهان و خصوصا نيازهاي جديد و تحولات معماري كشور، گزينه‌اي قابل‌تامل مي‌نمود. اما از سه زاويه موجد آسيب‌هايي بود كه در سه بخش به صورت آسيب‌شناسي بيروني، آسيب‌شناسي انتقال و آسيب‌شناسي دروني مورد مطالعه قرار مي‌گيرد. از آنجائي‌كه ردپاي سيستم آغازين و آسيب‌هاي آن در سيستم جاري آموزش معماري قابل‌رديابي است، نتايج تحقيق ضمن تبيين نقاط قوت و ضعف سيستم، پيشنهاداتي در راستاي باززنده‌سازي نقاط قوت و رفع نقاط ضعف متناسب با شرايط امروز مطرح مي‌نمايد.