تأثير سرمايه اجتماعي بر ارتقاي تاب‌آوري سازماني: تبيين نقش ميانجي تسهيم دانشِ مرتبط با بحران كوويد -19

بحران كوويد- 19 بسياري از بخش‌هاي جوامع بشري و از جمله سازمان‌ها را به دليل اينكه محل تجمع و مراودۀ افرادي زيادي هستند، تحت تأثير قرار داده است. به دليل نوپديد بودن اين بحران، دسترسي به دانش صحيح و اطلاعات درست، مي‌تواند منجر به مواجهۀ اصولي و ايمن با اين شرايط شود. از سويي، مبادله و به اشتراك‌گذاري اطلاعات در چنين شرايطي مي‌تواند به كيفيت ارتباطات و تعاملات افراد در سازمان، بستگي داشته باشد. بر همين اساس، هدف اين پژوهش بررسي نقش ميانجي تسهيم دانش در رابطۀ بين سرمايه اجتماعي و تاب آوري سازمانيِ مرتبط با بحران كروناويروس بوده است. روش تحقيق از حيث هدف، كاربردي و از حيث شيوۀ جمع آوري داده ها، توصيفي همبستگي مي باشد. جامعۀ آماريِ تحقيق، شامل كليه كاركنان شهرداري زاهدان بوده است. حجم نمونه معادل196 نفر تعيين شد. ابزار جمع آوري داده هاي اين تحقيق، پرسشنامه سرمايه اجتماعي ناهاپيت و گوشال و پرسشنامه تسهيم دانش سازماني چانگ و همكاران و پرسشنامه تاب آوري سازماني مك مانوس بود. آلفاي كرونباخ براي همه متغيرها در دامنه قابل قبول قرار داشتند. روايي و پايايي پرسشنامه ها نيز از طريق تحليل عاملي تأييدي احراز شد. شاخص GOF، .6350 به‌دست آمد كه بيان‌گر مطلوبيت خوب مدل ساختاري است. فرضيه هاي تحقيق با استفاده از نرم افزار PLS آزمون شد. نتايج پژوهش نشان داد سرمايه اجتماعي بر تسهيم دانش مرتبط با بحران كوويد19 تأثير مثبت داشته و از طريق تسهيم دانش، بر تاب آوري كاركنان اثر مثبت دارد. لذا لزوم توجه به تاب آوري كاركنان در شرايط بحران با رويكرد تسهيم دانش از طريق ارتقاي سرمايه اجتماعي مشخص مي شود.