فراتحليل پيشايندهاي تسهيم دانش در سازمان‌هاي ايراني

در عصر دانايي‌محوري كسب مزيت رقابتي پايدار براي سازمان‌ها نيازمند فراهم ساختن پيش‌نيازهايي است كه اعضاي سازمان بتوانند دانش خود را به‌گونه‌اي اثربخش به اشتراك بگذارند. در اين راستا پژوهش حاضر با هدف به تركيب كمّي و يكپارچه‌سازي مطالعات كمّي انجام‌شده در خصوص عوامل تسهيل‌گر تسهيم دانش در سازمان‌هاي ايراني انجام شده است. اين پژوهش كاربردي، از نوع كمّي است و ماهيتي توصيفي دارد. منابع اطلاعاتي آن را پژوهش‌هاي كمّي منتشرشده در نشريات علمي ـ پژوهشي كشور در ده سال اخير تشكيل مي‌دهند كه عوامل مؤثر بر تسهيم دانش را بررسي كرده‌اند. نمونه‌گيري بر اساس معيارهاي مورد نياز براي ورود به فرايند فراتحليل انجام شد و بر اين اساس 21 مورد انتخاب شدند. تجزيه و تحليل اطلاعات نيز با روش فراتحليل و با كمك نرم‌افزار جامع فراتحليل انجام شده است. يافته‌هاي پژوهش نشان داد همۀ 25 پيش‌نياز مورد مطالعه براي تسهيل تسهيم دانش از اندازۀ اثر معنادار برخوردار بودند و در سه طبقۀ داراي اندازۀ اثر زياد، متوسط و كم دسته‌بندي شدند. در اين ميان، عوامل سرمايۀ اجتماعي، رهبري تحول‌آفرين، بدبيني سازماني و سرمايۀ روان‌شناختي به ترتيب از بيشترين اندازۀ اثر برخوردار بودند. بر اين اساس فراهم ساختن پيش‌نيازهاي انجام مؤثر تسهيم دانش در سازمان نيازمند ديدگاهي همه‌جانبه است كه در آن به عوامل سخت و نرم به‌طور هم‌زمان توجه شود. در تلاش براي بهسازي وضعيت اين پيشايندها نيز اولويت‌بندي بر اساس ميزان نقش و تأثير آن‌ها دستاورد بيشتري را حاصل خواهد كرد.