بررسي تأثير توانمندسازهاي مديريت دانش بر عملكرد سازماني با در نظر گرفتن نقش ميانجي فرايند ايجاد دانش و نقش تعديلگر سبك‌هاي تصميم‌گيري (نمونه پژوهش: سازمان امور مالياتي كشور)

با توجه به آنكه دانش به‌عنوان قدرت دروني هر سازمان و توانمند سازهاي مديريت دانش به‌ مثابه پل ارتباطي اين قدرت ميان كاركنان از جايگاه ويژه‌اي برخوردار است و سبك هاي تصميم گيري شهودي و عقلايي مديران سازمان براي تفسير و پاسخ به موقعيت‌هاي متفاوت مي تواند تأثير بسياري بر بهبود عملكرد سازماني داشته باشد و پژوهشي نيز تاكنون به اين مسأله نپرداخته است، لذا در اين مقاله تأثير توانمندسازهاي مديريت دانش بر عملكرد سازماني با در نظر گرفتن نقش ميانجي فرايند ايجاد دانش و نقش تعديلگر سبك‌هاي تصميم‌گيري بررسي مي شود. روش تحقيق، توصيفي از نوع پيمايشي و جامعه آماري كليه كاركنان سازمان امور مالياتي كشور شامل 315 نفر مي باشد كه حجم نمونه آن بر اساس فرمول كوكران، 173 نفر تعيين و نرمال بودن توزيع داده ها از طريق آزمون كولموگروفاسميرنف در سطح خطاي 5% تأييد شده است. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه استاندارد مي باشد كه پايايي آن از طريق ضريب آلفاي كرونباخ و روايي صوري و محتوايي آن  با شاخص CVI و CVR بررسي شد. تجزيه‌وتحليل داده‌هاي مربوط به ضرايب مسير از روش معادلات ساختاري در نرم‌افزار Smart PLS  نشان داد كه توانمندسازهاي مديريت دانش بر عملكرد سازماني با در نظر گرفتن نقش ميانجي فرايند ايجاد دانش تأثير دارد و متغير سبك هاي تصميم گيري شهودي و عقلايي رابطه فرايند ايجاد دانش و عملكرد سازماني را به شكل معناداري تعديل مي كند.