تاثير يك وهله خستگي عمومي بر ميزان هماهنگي و تغييرپذيري بين مفاصل اندام فوقاني قايقرانان نخبه (از منظر احتمال بروز آسيب)

هدف پژوهش حاضر تاثير يك وهله خستگي عمومي بر ميزان هماهنگي و تغييرپذيري بين مفاصل اندام فوقاني قايقرانان نخبه بود. 14 قايقران مرد تيم ملي در اين پژوهش نيمه آزمايشگاهي شركت كردند. از تمرين قايقراني روي دستگاه ارگومتر پاروزني براي اعمال خستگي عمومي تا حد واماندگي استفاده شد. داده‌هاي كينماتيكي با استفاده از دستگاه واحدهاي اندازه‌گيري اينرسي در 15 دوره پاروزني متوالي ابتدايي و انتهايي پروتكل خستگي اندازه‌گيري شدند. نتايج نشان داد كه يك وهله خستگي عمومي باعث تغيير در ميزان هماهنگي بين مفاصل شانه تنه در صفحۀ هوريزنتال و بين مفاصل آرنج شانه در صفحۀ ساجيتال و همچنين تغييرپذيري بين مفاصل شانه تنه در صفحۀ هوريزنتال، آرنج شانه در صفحۀ ساجيتال و آرنج تنه در صفحۀ ساجيتال مي‌شود. يافته هاي تحقيق، ضرورت توجه به طراحي برنامه هاي تمريني مناسب براي قايقرانان با رويكرد كاهش تبعات سوء خستگي اندام فوقاني بر عملكرد بهينه و بروز آسيب را تاكيد مي نمايد.