رابطه محيط خانواده با مهارتهاي اجتماعي و حل مسأله دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه

برخورداري از مهارتهاي اجتماعي و حل مسأله براي داشتن عملكردي موفق در زندگي ضروري است. خانواده و نظام آموزشي مي ‌توانند دانش آموزان را به اين مهارتهاي مهم مجهز كنند. هدف اين پژوهش تعيين رابطه محيط خانواده با مهارتهاي اجتماعي و حل مسأله دانش ‌آموزان دختر دوره دوم متوسطه بود. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري همۀ دانش آموزان دختر هنرستانهاي قم در سال تحصيلي 971396 بودند كه تعداد آنها 511 نفر بوده است. نمونه ‌گيري به روش تصادفي چند مرحله‌ اي به عمل آمد و حجم نمونه بر اساس جدول مورگان تعيين و براي جلوگيري از افت نمونه با تعداد بيشتر برابر 240 نفر مشخص شد. ابزار پژوهش پرسشنامه ‌هاي انسجام محيط خانواده موس و موس(2009)، مهارتهاي اجتماعي ايندربيتزن و فاستر (1992) و حل مسأله اجتماعي (دزوريلا و همكاران ،2002) بود. روايي واعتبار هر سه پرسشنامه مورد بررسي و تاييد قرار گرفته است. براي تجزيه و تحليل داده‌ ها از آمار توصيفي و استنباطي و نرم‌ افزار SPSS استفاده شده است. يافته ‌ها نشان دادند كه ميان متغير محيط خانواده با مهارت اجتماعي و مهارت حل مسأله مؤلفه‌ هاي جهت ‌گيري مثبت و جهت ‌گيري منطقي رابطه مثبت و معنادار وجود دارد، اما با مؤلفه‌ هاي جهت ‌گيري منفي، اجتنابي و تكانشي رابطه معنادار تاييد نشده است. بر اين اساس پيشنهاد مي شود در مدارس برنامه ‌هاي ويژۀ آموزشي براي ارتقاي اين دو متغير روانشناختي در دانش آموزان طراحي و اجرا شود.