مقايسه تأثير شيوه تدريس مشاركتي و رقابتي بر ميزان مشاركت ورزشي دانش آموزان دچار اضطراب اجتماعي اندام

هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير شيوۀ تدريس مشاركتي و تدريس رقابتي بر ميزان مشاركت ورزشي دانش‌ آموزان دچار اضطراب اجتماعي اندام بوده است. جامعه آماري شامل همه دانش‌ آموزان دختر مدرسه راهنمايي فدك شهرستان فارسان در سال تحصيلي 98-1397 بود كه از ميان آنها نمونه اي با حجم 120 نفر به صورت نمونه ‌گيري خوشه ‌اي انتخاب شد، سپس دانش ‌آموزان به صورت تصادفي به سه نمونه 40 نفري تقسيم شدند كه شامل گروه مشاركتي، گروه كنترل و گروه رقابتي بودند. روش پژوهش شامل پيش‌ آزمون و پس‌ آزمون با نمونه ‌هاي مجزاست. داده‌ ها با روش آماري تحليل واريانس و كوواريانس با اندازه‌ هاي تكراري و آزمونهاي t زوجي، باكس، گرين هاوس - گيزر و ماچلي تحليل شدند. در پيش‌ آزمون و پس‌ آزمون همۀ دانش‌ آموزان پرسشنامه‌ هاي انگيزش ورزشي، اضطراب اجتماعي اندام و عزت ‌نفس را تكميل كردند. نمونۀ انتخاب شده، در پيش آزمون شـركت كردنـد كه شـامل عوامـل آمـادگي جسـماني و حركتي بـود. پس از 14 جلسه پس آزمون به عمل آمد. نتايج نشان داد كه هر دو شيوۀ تدريس مشاركتي و رقابتي بر دانش‌ آموزان داراي اضطراب اندام مؤثرند، اما تأثير تدريس مشاركتي مثبت و داراي ثبات است. يعني تدريس مشاركتي اثر مثبت بر عز‌‌ت‌ نفس و مشاركت ورزشي مي گذارد و سبب كاهش اضطراب اجتماعي اندام مي‌ شود. روش رقابتي سبب افزايش مشاركت ورزشي مي شود، اما عزت ‌نفس را كاهش و اضطراب را افزايش مي ‌دهد.