سرشت و پرورش؛ دلالت‌هايي نو از داستاني قديمي براي سياستگذاري عمومي

حاصل سياستگذاري عمومي، تدوين سياست هايي در حوزه هاي مختلف سياستي است كه در نگاهي كلان با محور قرار دادن عامل انساني، مي تواند بازتابي از نگاه به انسان و رفتار او در عرصه هاي گوناگون باشد. اينكه رفتار انسان در عرصه هاي اجتماعي، سياسي و اقتصادي از چه چيزي نشأت مي گيرد و آيا در پاسخ به اين پرسش بايد يه سوي نگاه سرشت گرا يا تربيت مدار متكي به رويكرد اجتماعيفرهنگي حركت كرد، پرسشي است كه مي تواند جهت سياست ها را از تشويق تا ممنوعيت، تعيين كند. نوشته حاضر مي كوشد تا از منظر اين دو نگاه قديمي، دلالت هايي براي سياست ها در برخي عرصه ها به دايره توجه بكشاند.