چارچوب تحليل روايي سياست: درك و كاربرد تحليل روايت در پژوهش‌هاي سياستگذاري عمومي

از زمان تشخيص تمايزات ماهوي ميان پديدارهاي طبيعي و انساني، شناخت و بكارگيري روش‌هاي علمي متناسب با پرسش‌هاي حوزه علوم اجتماعي، همواره از جمله زمينه‌هاي حساس و پوياي روش‌شناسي اين علوم بوده است. اين موضوع در خصوص مطالعات سياست عمومي نيز صادق است. در ذيل اين تلاش‌ها برخي پژوهشگران با مدنظر قراردادن اختلافات ميان عقايد اثبات‌گرا و پسااثبات‌گرا، ايده‌ «چارچوب تحليل روايي سياست» را معرفي نموده‌اند. باور مشترك اين جريان تاكيد بر برتري روايت‌ها در برساختن جهان اجتماعي انسان‌ها است. مقاله حاضر تلاش دارد با معرفي «چارچوب تحليل روايي سياست» كه كم‌تر از ده سال از عمر آن مي‌گذرد راهگشاي پژوهشگران در درك ابعاد نظري و عملي اين چارچوب باشد. بر اين اساس تلاش شده است علاوه بر ارايه مباني نظري چارچوب تحليل روايت، نحوه پياده‌سازي آن در پژوهش نيز به صورت گام به گام تشريح شود.