نقش تخيل در مشاهدات و مسموعات برخي از بيماران

حس مشترك به منزله لوحي است كه صور را يا از طريق حواس ظاهر دريافت مي كند يا از قوه تخيل. آن چه انسان از طريق ادراكات حسي دريافت مي كند، همان صوري است كه در آن لوح ارتسام و انتقاش يافته است. در عالم خواب و برخي از بيماري ها قوه تخيل فعال مي شود و صوري را در حس مشترك ترسيم مي كند. در نتيجه، شخص چيز هايي مي بيند كه ديگران ادراك نمي كنند. در اينگونه بيماري ها نفس مشغول تدبير بيماري مي شود و قوه تخيل به فعاليت مي پردازد. در اين حالت طب متسافل به سراغ جن گيرها و دعا نويس ها و شيادان دوره گرد مي رود و طب متوسط از حال نفس غافل مي شود و مستقيما به سراغ بدن مي رود و طب متعالي به كمك نفس مي شتابد و با دوا و دعا و صدقه، نفس را تقويت مي كند، تا كار خود را به خوبي انجام دهد و سلامت را به بدن باز گرداند.