شناسايي راهكارهاي سازگاري كشاورزان با تغيير اقليم براي بهره‌برداري پايدار از منابع آب بخش كشاورزي در خراسان جنوبي

تغييرات اقليمي اخيراً اثرات متعددي را در بسياري از نقاط جهان از خود برجاي گذاشته است و ايران نيز از اين تغييرات وسيع در امان نبوده است. يكي از راه هاي كاهش تأثير اين پديده، سازگاري كشاورزان با تغييرات آب و هوايي است. بر اين اساس، هدف پژوهش حاضر شناسايي راهكارهاي سازگاري كشاورزان استان خراسان جنوبي با تغييرات اقليمي بود. در اين مطالعه از روش آميخته اكتشافي استفاده شد. نمونه گيري در فاز كيفي به‌صورت هدفمند شروع شد و به روش گلوله برفي تا رسيدن به اشباع نظري ادامه يافت. داده هاي كيفي با استفاده از روش گراندد تئوري و ديگر روش هاي كيفي جمع آوري شدند و مؤلفه‌ها استخراج شدند. در بخش كمي، كشاورزان با استفاده از روش نمونه گيري چند مرحله اي با انتساب متناسب انتخاب شدند و در قالب پرسشنامه محقق ساخته مورد پرسش قرار گرفتند. داده‎ هاي گردآوري شده با استفاده از بسته‎ هاي نرم‌افزاري SPSS و LISREL مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. بر اساس نتايج، راهكارهاي سازگاري در پنج عامل آموزشي و ترويجي، مديريتي، نهادي و زيرساختي، فني و زراعي و اقتصادي و مالي گروه بندي شدند و اولويت اول به راهكارهاي نهادي و زيرساختي اختصاص يافت. در نهايت، مدل ساختاري تحليل عاملي تأييدي و مدل مفهومي مربوط به راهكارهاي سازگاري كشاورزان با تغيير اقليم نيز ترسيم گرديد.