سنجش آسيب‌پذيري اجتماعي كشاورزان نسبت به خشكسالي (مورد مطالعه: شهرستان‌هاي كرمانشاه، جوانرود و گيلانغرب)

خشكسالي يكي از مهم‌ترين تهديدها و بلاياي طبيعي است كه تأثير قابل‌توجهي بر اكوسيستم‌ها، معيشت مردم و توسعه اقتصادي و اجتماعي كشورها دارد.  آسيب‌پذيري كشاورزان نسبت به خشكسالي با توجه به محل زندگي و نوع محصول مي‌تواند متفاوت باشد. لذا براي مديريت بهتر پديده خشكسالي و كاهش آسيب‌پذيري كشاورزان، بايد مناطق آسيب‌پذيرتر مشخص گردند.اين در حالي است كه در اكثر مطالعات انجام شده در زمينه‎ ي آسيب‌پذيري كشاورزان نسبت به خشكسالي، به بعد اجتماعي آن كمتر پرداخته شده است. بنابراين هدف از اين پژوهش ارزيابي آسيب‌پذيري اجتماعي كشاورزان گندم‌كار نسبت به خشكسالي در سه منطقه از استان كرمانشاه بود كه داراي شدت‌هاي متفاوت خشكسالي (شديد، متوسط و خفيف) بودند. حجم نمونه بر اساس جدول كرجسي و مورگان 375 نفر تعيين شد و نمونه‌گيري به‌صورت طبقه‌اي چند مرحله‌اي انجام شد. براي ارزيابي آسيب‌پذيري اجتماعي كشاورزان از فرمول مي بار و والدز بهره گرفته شد. بر اساس نتايج مي‌توان استنباط كرد كه شاخص‌هاي تنوع محصول، مشاركت، استرس، وضعيت تغذيه، نوع سيستم آبياري، سيستم هشدار و دانش اقدامات مقابله با خشكسالي بيشترين تأثير را بر ميزان آسيب‌پذيري اجتماعي كشاورزان داشتند. به‌علاوه، كشاورزان شهرستان گيلانغرب بيشترين آسيب‌پذيري اجتماعي را تجربه كردند.