چكيده فارسي :
نگراني‌هاي مربوط به گرم شدن كره‌زمين توجهات علمي فراواني را به رسوبات براي تعيين اقليم ديرينه متمركز كرده است. درياچههايي كه در مرزهاي زيست بوم آبي قرار دارند، مخصوصا براي بازسازي ساختارهاي اقليمي مورد توجه هستند زيرا تغييرات كوچك در آب و هوا مي‌تواند منجر به تغييرات بزرگي در محيط زيست و جوامع زيستشناختي آنها شود (Kirner, 1998). رسوبات درياچهاي حاصل ته‌نشيني مواد حل شده، معلّق و ذرّات آواري كوچك اندازه در حوضه رسوبي ميباشد. منشأ رسوبات درياچهاي از سنگ‌هاي بيرون‌زده و مجاور ميباشد كه بهوسيله روان‌آب‌ها (فصلي) به درياچه حمل ميشوند. امروزه، درياچه‌ها فقط حدود يك درصد از سطح قاره‌هاي زمين و كم‌تر از 03/0 درصد از آب‌هاي موجود در هيدروسفر را پوشش ميدهند اما اهميّت زمين‌شناسي بسيار زيادي دارند. در واقع درياچه‌ها، آزمايشگاه‌هايي طبيعي هستند كه در آنها بسياري از علوم درباره فرآيندهاي فيزيكي، شيميايي و زيستي رسوبات مورد آزمايش قرار ميگيرند.
درياچه‌ها حوضه بايگاني رسوبي از مواد زيست‌محيطي، شيميايي و فيزيكي ميباشند كه تحت تأثير الگوهاي متنوع تغييرات اقليمي قرار گرفته‌اند (Pienitz et al., 1995; Rosen et al., 2000; Haung et al., 2004). يكي از مهمترين دلايل مطالعه رسوبات درياچهاي اهميت اقتصادي آنها ميباشد. از نظر اقتصادي، رسوبات درياچهاي شامل كاني‌هاي تبخيري با ارزش و شيل‌هاي نفتي هستند و همچنين مكانهايي براي تثبيت اورانيوم ميباشند. يكي از مهمترين ويژگي درياچه ها حساسيت آنها به اقليم است. رسوبات قديمي درياچه‌ها احتمالاً بهترين شاخص‌هاي ما از اقليم گذشته هستند. ويژگي مهم ديگر آنها، تغيير رخساره‌هاي رسوبي در جهت عمودي است (شكل 1) كه حاصل تغييرات شيميايي و بيوشيميايي آب‌هاي درياچهاي، و تغيير مكان خطوط ساحلي ميباشد. به اين دليل نهشته هاي درياچهاي بايد به طور دقيق سانتيمتر به سانتيمتر مطالعه شوند تا بتوان به طور كامل محيط رسوبي آنرا بازسازي كرد.
