ارزيابي كيفيت آموزش الكترونيك در دانشجويان دانشكده دندانپزشكي دانشگاه علوم پزشكي آزاد اسلامي تهران در سال 1399

سابقه و هدف: آموزش الكترونيكي در بسياري از كشورها از جمله ايران به عنوان يك نظام آموزشي نوين شناخته شده است و به منظور بهبود، توسعه و تضمين كيفيت چنين نظامي به ارزشيابي مداوم نياز مي باشد. اين مطالعه با هدف تعيين كيفيت آموزش الكترونيك در دانشجويان دانشكده دندانپزشكي آزاد تهران در سال 1399 انجام گرفت. مواد و روش ها: اين مطالعه توصيفي مقطعي بر روي دانشجويان دندانپزشكي دانشگاه آزاد اسلامي در سال تحصيلي 1400-1399 انجام گرفت. ابزار گرد اوري داده ها، پرسشنامه اي براساس مطالعات پيشين بود. اين پرسشنامه حاوي دو بخش اطلاعات دموگرافيك دانشجويان مقطع تحصيلي (علوم پايه و باليني)، سن، جنسيت، ميزان مهارت كامپيوتر، و بخش ارزيابي كيفيت دوره هاي مجازي (حاوي 33 سئوال) بود. اين پرسشنامه 33 سئوالي شامل 6 حيطه: تعامل (5 سئوال:)، محتوا (6 سئوال)، يادگيري فردي (5سئوال) اطلاع رساني و حضورغياب (۳سوال)، فناوري(۷سوال) و ارزشيابي (7 سئوال) بود. نحوه نمره دهي به سئوالات براساس طيف ليكرت شش درجه اي از (1) نامطلوب تا مطلوبيت بالا (6) است. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از نرم افزار SPSS ورژن 26 و مدل رگرسيون چند گانه خطي استفاده شد. مقادير كمتر از 0/05 به عنوان سطح معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته ها: از 272 دانشجو، 56/6 % زن و 34/4% مرد بودند. 80/1 % زير 25 سال سن داشتند. 65/1 % در مقطع باليني و 34/9 % در مقطع علوم پايه مشغول به تحصيل بودند. كيفيت آموزش الكترونيك در حيطه هاي محتوا، يادگيري فردي، تعامل و اطلاع رساني و حضورغياب دوره در سطح مطلوب و در حيطه هاي ارزشيابي دوره و فناوري در سطح نسبتا مطلوب قرار داشت. بطور كلي، متغيرهاي علوم پايه و باليني (0/35=p)، ميزان اشنايي با كامپيوتر (0/83=p)، جنسيت(0/71=p)، ترم تحصيلي(0/23=p)، معدل (0/29=p)و سن (0/15=p) بر نمره ي كل تاثيرگذار نبودند. ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﻴﺮي: كيفيت دوره يادگيري الكترونيكي دانشجويان دانشكده دندانپزشكي آزاد تهران در سال تحصيلي 1400-1399 براساس ميانگين شش حيطه مورد ارزيابي در سطح مطلوب قرار داشت.