تأثير تغيير اقليم بر گردشگري در مناطق تحت‌حفاظت (مورد شناسي: منطقۀ شكارممنوع الوند)

گردشگري در مناطق تحت‌حفاظت، نسبت‌به تغييرات آب و هوايي بسيار حساس بوده‌است و هرگونه تغيير سبب كاهش در طول مدت و كيفيت فضاهاي گردشگري مي‌شود. در اين مطالعه تأثير پارامترهاي اقليمي، در منطقۀ الوند به‌عنوان يك اصل مهم در انتخاب مقصد گردشگري و ارتباط تغيير اقليم بر گردشگران، مورد بررسي قرار گرفت. ضمن استفاده از شاخص اقليم گردشگري (TCI)، براي تعيين ايام مناسب حضور گردشگران، به تعيين آستانۀ خشكسالي از شاخص (SPI)، در بررسي روند تغيير اقليم بر تعداد گردشگران در طي سال‌هاي 1354-1397 پرداخته شد. نتايج حاصل از شاخص TCI، بيانگر وضعيت ايده‌آل (خرداد و شهريور)، وضعيت عالي (ارديبهشت، تير، مرداد، مهر)، وضعيت بسيار خوب (فروردين)، وضعيت قابل‌قبول (آبان، آذر، بهمن، اسفند) و وضعيت حد مرزي (دي) در منطقه است. مقدار آمارۀ t مربوط به تعداد گردشگران، گوياي روند مثبت آمار گردشگران به اين منطقه است (بهترين ماه‌ها: خرداد و شهريور). نتايج حاكي از آن است كه روند تغييرات بارندگي و شاخص خشكي داراي مقاديري منفي، بيانگر كاهش ميزان بارندگي و افزايش خشكسالي در منطقه است. به‌علاوه روند افزايش معني‌دار دماي هوا با مقدار آمارۀ 2.82=t در سطح 0.05، بدان معنا است كه دماي هوا روند افزايشي داشته و باعث روند كاهشي در ميزان گردشگران در سال‌هاي اخير شده‌است. بيشترين مقدار آمارۀ t به‌سرعت باد اختصاص دارد كه روند تغييرات سرعت باد مثبت و در سطح اطمينان 95% معني‌دار است و به معناي بالابودن نوسانات سرعت باد است. روند فزايندۀ دما، كمبود پوشش برفي در منطقه و امواج گرما در تابستان، همگي حاكي از اين نكته هستند كه در آينده با تغيير در شرايط آب و هوايي، باعث تخريب در ساختار طبيعي و درنهايت كاهش شاخص اقليم را حتي به‌خصوص در فصول گرم تابستان (تير و مرداد) براي گردشگران و فعاليت‌هاي گردشگري مي‌شود.