ارزيابي معماري اكولوژيكي متاثر از تعامل محيط انسان ساخت با طبيعت در مناطق سردسير؛ نمونه موردي: دو خانه تاريخي در اردبيل

اهداف: در معماري خانه هاي تاريخي محيط توسط انسان در تعاملي دوجانبه با طبيعت شكل مي گرفت. با ايجاد بحران هاي زيست محيطي معاصر، ادغام فرآيندهاي طبيعي و انساني مهمترين مسئله اكولوژي در حوزه پايداري گرديد. هدف از مطالعه حاضر، شناسايي معيارهاي اكولوژيكي در خانه هاي تاريخي با امكان بهره وري در معاصر است تا به ارائه راه حلهاي اكولوژيكي با توجه به رفتار حرارتي در مناطق سردسير پرداخته شود. روش ها: شناسايي اين عوامل در دو نمونه از خانه هاي تاريخي اردبيل با استفاده از روشهاي توصيفي، برداشت هاي ميداني و تحليل داده هاي كمي صورت پذيرفته است. يافته ها: بررسي بحراني ترين شرايط اقليمي منطقه، نشان از مقاومت حرارتي اتاقها در برابر نوسانات دمايي دارد. همچنين شناسايي ويژگيهاي معماري برگرفته از محيط طبيعي (توپوگرافي، اقليم) و محيط انسان ساخت (فرم ساختمان، سازمان فضايي، مصالح، منظر، زيرساخت ها) علاوه بر تعامل بهينه بين اين مولفه ها، ارائه دهنده راه حلهاي اكولوژيكي است. نتيجه گيري: سنجش معيارهاي اكولوژيكي هم نشان دهنده سازگاري با محيط زيست است در واقع با استفاده از منابع طبيعي بر تاثيرات اقليمي سرد فائق آمده اند به نحوي كه اتاقهاي با كاركرد فصلي نظير شاه نشين و سرداب در مقابل نوسانات دمايي، عملكرد بهينه اي دارند براي مثال در نمونه اي با ابعاد كوچكتر شاه نشين حداقل اختلاف دماي داخل و خارج به 13 درجه سانتي گراد مي رسد.