داده كاوي هندسي و گرامر شكلي رابطه ساختار فضايي مسكن و سبك زندگي اسلامي ايراني

اهداف: فناوري هاي نوين معماري، درك از مسكن ايراني را متحول كرده اند. اصل مجموعيت در دستگاه نظريه معماري سرآمد نشان مي دهد كه اجزاء مسكن ايراني در عين كثرت به عنوان واحد كلي در نظر گرفته مي شود كه همه اجزا در خدمت اين كل مي باشند. هدف از پژوهش شناخت و معرفي مفهوم شاخصه هاي اصلي شكل دهنده ساختار مسكن ايراني مبتني بر سبك زندگي ايراني اسلامي از ديدگاه كل نگر است. روش ها: نمونه ها به صورت غيراحتمالي هدفمند با پيمون بندي و مساحت و دوره ساخت متفاوت از فلات مركزي ايران و شهرهاي اصفهان، كاشان، يزد و اردكان انتخاب شده اند. ابزار گردآوري شامل منابع مكتوب و ميداني؛ شيوه تحليل داده ها مبتني بر روش توصيفي و تحليلي مبتني بر يك فرآيند علي براساس روابط رياضي نحو فضا مي باشد. يافته ها: مقايسه اصول در نظر گرفته شده در نمونه هاي انتخابي بوسيله ابزارهاي نحوي فضا، نشان داد كه اين اصول در ساختار فضايي مسكن ايراني همواره جاري و ساري بوده است. يافته هاي پژوهش بر چهار شاخصه اصلي نظريه معماري سرآمد شامل 1 سلسله مراتب فضايي، 2 درونگرايي، 3 شفافيت، 4 مركزگرايي اشاره دارد. نتيجه گيري: ساختار فضايي مسكن ايراني ساختاري كاملا يكپارچه است، و داراي ساختار فضايي مشخص با يك حياط مركزي. البته مفهوم مسكن ايراني با توجه به اقليم متفاوت، نمود متفاوتي نيز در نقاط مختلف كشور ايران داشته است. مسكن ايراني تفسيري فنياقليمي از سبك زندگي ايراني است.