علل تخريب مراتع در كشور و راهكارهاي برون‌‌رفت از وضعيت پيش‌‌آمده

مراتع كشور با توجه به تنوع گسترده اكولوژيكي و رويشگاهي، بخش عمده گونه‌‌هاي ‌‌‌‌گياهي، جانوري و ساير ميكروارگانسيم‌‌ها را در خود جاي داده است. در عين حال، اين اكوسيستم‌‌ها، به‌‌‌‌شدت شكننده بوده و در معرض خطر تبديل به رويشگاه‌‌هاي تخريب‌‌شده و بياباني قرار گرفته است. بخش ‌‌عمده‌‌اي از مراتع در ايران، تحت سيطره اقليم‌‌هاي بياباني، ‌‌خشك و نيمه‌‌‌خشك قرار دارد و با تجربه تغيير اقليم، گرم‌‌ شدن كره‌‌ زمين و از همه بالاتر، ظهور پديده خشكسالي‌‌ ممتد، در معرض تغييرات اساسي است. كاهش توليد، پائين‌‌ ‌‌آمدن حالت ارتجاعي و ظرفيت بازسازي، انقراض گونه‌‌ها و جابجايي مرز جوامع‌ ‌‌‌گياهي، از جمله اين تغييرات هستند. در چنين شرايطي، بهره‌برداري از اين اكوسيستم‌‌ها از طريق چراي‌‌ دام، تغيير كاربري، توسعه بهره‌‌برداري از معادن و تاثيرگذاري ساير برنامه‌‌هاي‌ ‌عمراني و توسعه‌‌اي، به‌‌دليل كم توجهي به مسائل محيط‌‌زيستي، زمينه تخريب و زوال كامل اين رويشگاه‌‌ها (شكل1) را فراهم مي‌‌كند و بستر مناسب براي بيابان‌‌زايي و توليد ريزگردها، به‌‌وجود مي‌‌آيد (جليلي، 1396الف).

no abstract