عنوان مقاله :
پهنه‌بندي كيفيت هواي مناطق 22 گانه شهر تهران با استفاده از GIS و روش‌هاي زمين آمار
پديد آورندگان :
سليماني ، فريبا دانشگاه آزاد اسلامي واحد ملاير , ملك حسيني ، عباس دانشگاه آزاد اسلامي واحد ملاير
كليدواژه :
تهران , آلودگي هوا , شاخص AQI , درون‌يابي(IDW)
چكيده فارسي :
آلودگي هوا، به عنوان يكي از مهم‌ترين مشكلات زيست محيطي شهرها نمودي از باز خورد فعاليت‌هاي ناپايدار انساني در سيستم‌هاي شهري محسوب مي‌شود. تشخيص مشكلات ناشي از اثرات آلودگي در شهرها، ناكارآمدي برنامه‌هاي شهري مبتني بر رهيافت‌هاي سنتي در مواجهه با اثرات آن و پيش‌بيني دقيق مناطق آلوده به عنوان بخشي از گام‌هاي مناسب مي‌تواند اطلاعات مفيدي را براي برنامه‌ريزان جهت مقابله با اين مسئله ارائه نمايد. در اين مقاله، با توجه به معضل آلودگي هوا براي شناسايي دقيق‌تر وضعيت مناطق 22 گانه شهر تهران و روند آلودگي، اقدام به ارائه نقشه‌هاي پهنه‌بندي مناسب درطي سال‌هاي (1390-1395) شده است. هدف حركت از تصورات ذهني و خيالي به واقع‌گرايي است. روش تحقيق مطالعه توصيفي مقطعي بوده و در آن به تحليل فضايي ميانگين (AQI) سالانه، ارائه شده توسط ايستگاه‌هاي سنجش آلودگي هوا در شهر تهران پرداخته شده است. ابتدااز آمارهاي روزانه آلودگي هوا بر اساس شاخص (AQI) طي سال‌هاي مزبور در شهر تهران ميانگين گرفته و سپس در محيط (GIS) با استفاده از روش درون‌يابي (IDW) نقشه‌هاي پهنه‌بندي آلودگي هوا بدست آمد. همچنين با مدل آماري ضريب همبستگي اسپيرمن رابطه ميان دو متغير تصادفي ارتفاعات و آلودگي هوا بررسي شد. سپس با تحليل نقشه‌هاي مزبور آلوده‌ترين مناطق شهري و دلايل آن بيان گرديد. نتايج نشان داد كه بيشترين پهنه آلودگي هواي تهران طي سال‌هاي مزبور مناطق مركزي و جنوب غربي شهر تهران مي‌باشد، رابطه معني دار بين عامل ارتفاع و آلودگي هواي تهران وجود ندارد. بدين ترتيب با استفاده از شناسايي و تعميم‌پذيري نظريه اين پژوهش در خصوص آلودگي ميسر شد و در نهايت با توجه به مناطق بيشتر آلوده شهر تهران، راه حل‌هاي سيستماتيك كارا ارائه گرديد.
