ارزيابي شاخص‌هاي اقتصادي محلات منطقۀ 15 كلان‌شهر تهران

درحال‌حاضر، توزيع فضايي متعادل خدمات و شاخص‌هاي اقتصادي، يكي از مشكلات مديريت شهري در پاسخگويي به شهروندان است. رشد و گسترش‌ كالبدي كلان‌شهر تهران و توزيع‌ نامناسب و ناهماهنگ امكانات و خدمات شهري، يكي از عوامل شكل‌گيري نابرابري در ميان مناطق شهر تهران است؛ بنابراين هدف اين مقاله، ارزيابي و تحليل سطوح برخورداري محلات منطقۀ 15 از لحاظ برخورداري از شاخص‌هاي اقتصادي و تعيين رتبه‌بندي محلات است. پژوهش حاضر ازنظر هدف، در حيطۀ پژوهش‌هاي كاربردي و از‌نظر گردآوري اطلاعات، در حيطۀ پژوهش‌هاي پيمايشي قرار گرفته‌است. جامعۀ آماري را ساكنان محلات تشكيل داده‌‌اند كه از بين ساكنان محلات، 341 نفر به‌عنوان نمونه به روش غيراحتمالي هدفمند قضاوتي درجهت تكميل پرسشنامه انتخاب شدند. در پژوهش حاضر به‌منظور جمع‌‌آوري داده‌ها، از پرسشنامه و مصاحبۀ نيمه‌ساختاريافته استفاده شد. براي تحليل داده‌‌ها از روش تحليل شبكۀ ANP و براي رتبه‌بندي محلات از روش تاپسيس استفاده شده‌است. يافته‌ها حاكي از آن است كه در بين شاخص‌‌هاي اقتصادي، توان پرداخت هزينه‌هاي زندگي با وزن 0.154 رتبۀ اول، ميزان پس‌انداز ماهيانه با وزن 0.153 رتبۀ دوم و استطاعت تأمين مسكن با وزن 0.131 رتبۀ سوم را كسب كرده‌است. براساس روش تاپسيس، ابوذر ناحيۀ 2 رتبۀ اول‌، افسريۀ جنوبي ناحيۀ 5 رتبۀ دوم و مشيريه ناحيۀ 4 رتبۀ سوم را كسب كرده‌است. براساس يافته‌‌ها، پيشنهاد مي‌‌شود كه شهرداري با حمايت و مشاركت نهادهاي دولتي درجهت كاهش فاصلۀ طبقاتي، توزيع برابر منابع، فراهم‌كردن مسكن مناسب و شرايط پايدار اقتصادي براي همۀ افراد، اقدامات و سرمايه‌گذاري براي زيرساخت حمل‌ونقل عمومي، برنامه‌‌ريزي منسجم درجهت استفاده از منابع، فرصت برابر به‌منظور دستيابي همۀ افراد به مشاغل را دربرگيرد.