بررسي و تحليل كاركردهاي بلاغي واژه هاي قرآني در غزل عرفي شيرازي

قرآن كريم، به مثابۀ والاترين متن اسلامي، همواره آبشخور شاعران پارسي سخن بوده است. هدف اين پژوهش، بررسي تأثير قرآن كريم بر تصويرسازي در غزل عرفي شيرازي، از شاعران پيشگام سبك هندي در قرن دهم است. مدعاي اصلي پژوهش حاضر اين است كه عرفي در غزليات خود از واژه هاي قرآني در خلق تصاوير نازك خيالانه و بديع، سود جسته است و واژه هاي قرآني، در غزل او در بسياري از موارد، از جنبۀ زيبايي شناسي و تصويرآفريني قابل بررسي و تحليل هستند.  براي اثبات اين مدعا، و نيز بررسي جايگاه قرآن در شعر عرفي، غزليات او از حيث تأثيرگذاري قرآن بر تصويرآفريني در حوزۀ دو علم بيان و بديع مورد بررسي قرار گرفته است و انواع وام گيري هاي اين شاعر از قرآن كريم در خلق تصاوير شعري، واكاوي شده است. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد كه بيش ترين استفادۀ عرفي از قرآن كريم در خلق تصاوير، در اغراق نازك خيالانه و نيز در ساخت استعاره صورت پذيرفته است.