بررسي ظهور نهال حاصل از بذركاري بلوط ايراني، بنه و كيكم در شرايط طبيعي جنگل هاي دالاب ايلام

امروزه احياي جنگل هاي زاگرس به دليل حضور انسان و فعاليت هاي تخريب گرايانه آن بيش از پيش احساس مي شود. تحقق اين امر مستلزم رعايت اصول علمي جنگل شناسي است. از فعاليت هاي احيايي اساسي در اين جنگل ها مي توان به كاشت بذر گونه هاي بومي در محدوده مناطق گسترش آنها اشاره كرد. در اين راستا پژوهش پيش رو با هدف بررسي وضعيت جوانه زني و سبز شدن بذور گونه هاي درختي بلوط ايراني، بنه و كيكم كاشت شده در جنگل هاي دالاب ايلام در سال 1397 انجام شد. براي اين منظور سه رويشگاه در دامنه شمالي و ارتفاع تقريبا يكسان 1380 تا 1410 متر از سطح دريا انتخاب شد. در هر رويشگاه سه درخت براي هر يك از گونه هاي بلوط، بنه و كيكم در نظر گرفته شد. در زير هر درخت سه چاله در حد فاصل تنه تا انتهاي تاج براي هر سمت تاج و در مجموع 12 چاله حفر شد. در چاله هاي حفر شده زير درختان، بذر متناظر آن ها در زمستان 1396 كاشت گرديد. نتايج حاصل از آماربرداري در بهار 1397 نشان داد كه بذور گونه بلوط بيشترين ميزان ظهور نهال (22%) را داشتند. بذور گونه بنه دومين رتبه را از نظر ميزان ظهور نهال (18%) كسب كردند. بذور گونه افرا كيكم كمترين ميزان ظهور نهال (0/3%) را داشته و تعداد نهال هاي سبز شده آنها انگشت شمار بود. بيشترين ميزان ظهور نهال بلوط در سمت شمالي تاج درخت (32%) بود و در گونه بنه بيشترين ميزان ظهور نهال در سمت هاي جنوبي (32%) و غربي (30%) تاج درخت بود. بيشترين ميزان ظهور نهال بلوط (48%) و بنه (51%) در نزديك ترين فاصله از تنه درخت يافت شد. با وجود كاشت بذور اين سه گونه در شرايط يكسان از نظر توپوگرافي، موقعيت زير تاج درخت و فاصله از تنه درخت، نتايج مشابهي به دست نيامد كه مي توان دليل اين امر را ناشي از خصوصيات بذور آنها مانند اندازه بذر و قوه ناميه دانست.