تبيين زمينه‌هاي تحقق پايداري در بافت هاي قديم و فرسوده با رويكرد بازآفريني شهري يكپارچه؛ مطالعه موردي: بافت قديم شهر كاشان

امروزه بافت قديم شهر كاشان به عنوان يكي از پهنه‌هاي شهري با وجود برخورداري از پتانسيل‌ها وظرفيت‌هاي پنهان براي توسعه‌هاي آتي درون شهري با مشكلات عديده‌اي از جمله، كمبود خدمات شهري، عدم توانمندي ساكنان بافت، گسترش آسيب‌هاي اجتماعي، پايين بودن سطح بهداشت و سلامت، عدم امنيت، بحران ايمني و تاب‌آوري پايين در برابر بلايا (ناپايداري كالبدي) مواجه مي‌باشند، لذا براي حل اين معضلات، سياست‌ها و رهيافت‌هاي سنتي مداخله در بافت فرسود و ناكارآمد شهري مانند باز توسعه و نوسازي شهري نمي‌تواند جواب‌گو باشد و نياز به كارگيري الگوها و رهيافت نويني از مداخله مكان مبنا در محله‌هاي ناكارآمد و فرسوده شهري تحت عنوان بازآفريني شهري پايدار است. اين پژوهش بر آن است ضمن بررسي ابعاد مختلف فرسودگي و چالش‌هاي پيش رو در بافت قديم شهر كاشان به تبيين زمينه‌هاي تحقق پايداري در تمامي ابعاد بافت با رويكرد بازآفريني شهري يكپارچه بر اساس كاربست تحليلي بپردازد. نوع پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر شيوه انجام تحليلي تبييني در استفاده از اسناد و مدارك نظري مرتبط با موضوع پژوهش است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد، راهبرد‌هاي بازآفريني يكپارچه در ابعاد مختلف پايداري مي‌تواند الگوي مناسبي براي رفع مشكل انواع فرسودگي و شكل‌گيري فرم فضايي پايدار و هوشمند در بافت قديم شهر كاشان باشد.