عنوان مقاله :
اسكان پشتوانه نظام دامداري عشايري
پديد آورندگان :
محبي، علي مؤسسه تحقيقات جنگلها و مراتع كشور - سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي، تهران، ايران
كليدواژه :
اسكان عشاير , نظام دامداري عشايري , سياست عشايري رضاشاه
چكيده فارسي :
آخرين سرشماري اجتماعي- اقتصادي كه در سال 1387 انجام گرفت. عشاير كوچنده كشور با جمعيتي معادل 1186398 نفر در قالب 212660 خانوار، در 55 درصد حوضه هاي آبخيز كشور زندگي و حدود 25 درصد پروتئين كشور را توليد مي كنند(بي نام، 1384الف).
تغييرات سياسي، اجتماعي - اقتصادي و فرهنگي در زندگي عشاير تاثير گذار بوده است. از جمله تغيير شيوه زندگي برخي از عشاير از شكل كوچ روي به اسكان مي‌باشد. نظر به اهميت موضوع جوانب مختلف اين تغييرات قبل و بعد از انقلاب بررسي و با لحاظ نقطه نظرات عشاير در اين خصوص، جمع‌بندي و نتيجه‌گيري كلي ارائه مي گردد.:
وضعيت اسكان عشاير قبل از انقلاب سياست عشايري رضاشاه، كه مبتني بر سه‌پايه تخته قاپو، خلع سلاح و تهاجم فرهنگي بود، اركان سه‌گانه زندگي عشاير( كوچ، اسلحه و باورهاي فرهنگي) را مورد هدف قرارداد. اين سياست‌ها تقريباً تمام جوانب و زمينه‌هاي زندگي عشاير را مورد مداخله قرارداد.
اسكان اجباري، تعويض سياه‌چادر، خلع سلاح، تعويض لباس سنتي و جانشين كردن لباس فرنگي، تبعيد اجباري، حاكميت محض نظامي، اخذ ماليات‌هاي سنگين، اعدام‌هاي بي‌دليل دسته‌جمعي و انفرادي عشاير، ايجاد تفرقه ميان ايلات و عشاير و استفاده از توان جنگي آنان براي سركوب يكديگر و... نمونه‌هايي از اين سياست بود. مناطق انتخابي براي اسكان نيز، بدون در نظر گرفتن شرايط محيطي و سازگاري با آن، برگزيده شده بود، درنتيجه، مرگ‌ومير كودكان آنها نيز افزايش يافت (بي نام، 1392) اين نوع اسكان در خيلي از مناطق دوام چنداني نياورد و بعد از كناره‌گيري رضاشاه از سلطنت مجدداً كوچ روي شكل گرفت. در اين زمينه عابدي شهر (1376) مي‌نويسد: " به خاطر بي‌عدالتي‌ها و سوء رفتارهاي مختلف از سوي عوامل اجرايي و انجام نشدن تحقيقات و مطالعات اساسي پيرامون مسائل جامعه‌شناسي، اين سياست موفقيت چنداني نداشته است".
چكيده لاتين :
No abstract
عنوان نشريه :
طبيعت ايران
