مطالعه اثر تمرينات تعادلي مجازي همراه با توانبخشي ورزشي بر تعادل ورزشكاران پس از بازسازي رباط صليبي قدامي مفصل زانو

مقدمه و اهدف امروزه اثربخشي تجهيزات توانبخشي نوين به خصوص تمرينات تعادلي مجازي مورد توجه محققين باليني قرار گرفته است. هدف از مطالعه حاضر، بررسي تاثير تمرينات تعادلي مجازي همراه با توانبخشي در تعادل پويا و ايستاي ورزشكاران پس از بازسازي رباط صليبي قدامي مفصل زانو بود. مواد و روش ها در مطالعه كارآزمايي باليني حاضر، 30 بيمار به صورت هدفمند انتخاب و به شكل تصادفي در دو گروه كنترل (15 نفر) و گروه تجربي (15 نفر) تقسيم شدند. گروه تجربي تمرينات توانبخشي تجويزشده توسط متخصصين طب ورزش و تمرينات تعادلي مجازي را به مدت 15 هفته انجام دادند و گروه كنترل در اين مدت فقط تمرينات توانبخشي را اجرا كردند. قبل و پس از مداخلات تمريني، تعادل ايستا با دستگاه Stabilometery و تعادل پويا با استفاده از Star Scursion Balance Test (SSBT) ارزيابي گرديد. براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 22 و آزمون تي تست  زوجي و مستقل در سطح معناداري 0/05=P استفاده گرديد. يافته ها يافته ها نشان داد كه مقايسه شاخص هاي تعادلي ايستا (نوسانات مركز فشار، نوسانات داخليخارجي، نوسانات قداميخلفي) و پويا در دو گروه و مقايسه ميانگين هاي پيش آزمون و پس آزمون هر دو گروه پس از دريافت مداخلات، در شاخص هاي نوسانات COP (تعادل ايستا) و SSBT (تعادل پويا) تفاوت آماري معناداري داشتند (0/05 P)؛ علاوه بر آن، ميانگين تغييرات نمرات شاخص هاي تعادل ايستا بعد از انجام تمرينات تعادلي مجازي در گروه تجربي به طور معناداري نسبت به گروه كنترل كاهش (0/01 P) و تعادل پويا افزايش يافته بود (0/01 P). نتيجه گيري به نظر مي رسد كه تمرينات تعادلي مجازي مي تواند تمريني چالش برانگيز باشد كه با اعمال استرس روي ساختمان هاي ليگامنتي، عضلاني–اسكلتي مفصل در چند صفحه حركتي باعث بهبود تعادل و كاهش آسيب هاي ليگامنتي زانو به ويژه پارگي رباط هاي صليبي قدامي مفصل زانو شود.