تاثير تمرينات عصبي-عضلاني به همراه كينزيوتيپ بر تعادل، عملكرد و ميزان درد واليباليست‌هاي مبتلا به بي‌ثباتي مزمن مچ

مقدمه و اهداف واليبال چهارمين رشته ورزشي پرخطر و در معرض آسيب است و شايع‌ترين آسيب مرتبط با آن اسپرين مچ پا مي‌باشد. هدف از تحقيق حاضر بررسي تأثير تمرينات عصبي-عضلاني به همراه كينزيوتيپ بر تعادل، عملكرد و ميزان درد واليباليست‌هاي مبتلا به بي‌ثباتي مزمن مچ پا بود. مواد و روش ها جامعه آماري تحقيق حاضر كليه واليباليست‌هاي زن با دامنه سني 18 تا 28 سال شهر تهران بودند. نمونه آماري تعداد 30 نفر كه به‌ صورت نمونه‌گيري در دسترس و هدفمند بر اساس معيارهاي پژوهش و ابتلا به بي‌ثباتي مزمن مچ پا انتخاب شدند و سپس به‌ صورت تصادفي ساده در دو گروه (15 نفر گروه تجربي و 15 نفر گروه كنترل) تقسيم شدند. سپس، از كليه آزمودني‌ها پيش‌آزمون تعادل ايستا و پويا، عملكرد سه پرش تك‌پا، هشت لاتين، عملكرد پرش جانبي و شدت درد توسط آزمون‌ها و پرسشنامه معتبر استاندارد گرفته شد. آزمودني‌هاي گروه تجربي به مدت هشت هفته به تمرينات منتخب عصبي-عضلاني همراه با كينزيوتيپ پرداختند. آزمودني‌هاي گروه كنترل، فعاليت خاص و مشخصي نداشتند. در نهايت، از كليه آزمودني‌هاي پس‌آزمون گرفته شد و داده‌هاي به‌دست‌آمده توسط آزمون‌هاي آماري نظير شاپيروويلك و مانكوا با نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ در سطح 0/05=α تجزيه‌وتحليل شد. يافته ها يافته‌هاي تحقيق حاضر نشان داد كه هشت هفته تمرينات عصبي-عضلاني به همراه كينزيوتيپ بر متغيرهاي تعادل ايستا و پويا، عملكرد سه پرش تك‌ پا عملكرد پرش جانبي، آزمون هشت لاتين و درد واليباليست‌هاي مبتلا به بي‌ثباتي مزمن مچ پا تأثير مثبت و معنا‌داري دارد (0/001=P). نتيجه گيري با توجه به نتايج تحقيق كنوني، توصيه مي‌شود كه ورزشكاران دچار اين عارضه به‌ويژه واليباليست‌هاي داراي بي‌ثباتي مزمن مچ پا از تمرينات عصبي-عضلاني به همراه كينزيوتيپ هاي ورزشي هم در هنگام فعاليت‌هاي ورزشي طول تمرين و مسابقات و همچنين در پروتكل درماني و توان‌بخشي خود استفاده نمايند.