اثر تمرينات شناختي، حركتي و حركتي-شناختي بر حافظه حركتي آشكار، تعادل و راه رفتن زنان سالمند

مقدمه و اهداف سالمندي فرآيندي است كه بر اساس تغييرات آرام و پيش‌رونده تمامي ابعاد وجودي انسان را تحت تاثير قرار مي دهد. كاهش عملكرد جسماني به ويژه تعادل، راه رفتن و نيز اختلالات حافظه از جمله مشكلات دوران سالمندي است كه با عواقب و عوارض جسماني، روانشناختي و اجتماعي همراه مي باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر هشت هفته تمرينات شناختي، حركتي و حركتي-شناختي بر حافظه حركتي آشكار، تعادل و راه رفتن در زنان سالمند بود. مواد و روش ها جامعه آماري پژوهش حاضر شامل 48 زن سالمند (سن: 2.54±67.83 سال) بودند كه به صورت تصادفي به چهار گروه 12 نفره تقسيم شدند. تمرين حركتي شامل هشت هفته تمرينات ايروبيك ريتميك بود. براي تمرينات شناختي از نرم افزار Captain’s Log استفاده شد. تمرين تركيبي نيز شامل تمرينات ايروبيك و شناختي به صورت متوالي بود. جهت بررسي عملكرد حركتي از آزمون هاي شش دقيقه راه رفتن و زمان برخاستن و رفتن و آزمون حافظه حركتي آشكار استفاده شد و تحليل آماري متغييرها با استفاده از آزمون تحليل واريانس با اندازه هاي مكرر استفاده شد. يافته ها نتايج نشان داد تمرينات شناختي تاثير معناداري بر حافظه حركتي آشكار بين آزمودني ها داشت (p 0.05) و سبب بهبود تعادل (p 0.05)، راه رفتن (p 0.05) شد و تمرينات تركيبي نيز باعث بهبود عملكرد حركتي (p 0.05) و حافظه حركتي آشكار (p 0.05) آزمودني ها شد. مقايسه بين گروه‌ها نشان داد تمرينات شناختي و تركيبي نسبت به هم اثرات مشابهي بر حافظه حركتي آشكار (p 0.05) و همچنين اثرات نسبتاً يكساني بر روي تعادل (p 0.05) و راه رفتن (p 0.05) آزمودني ها داشت. نتيجه گيري با توجه به يافته‌هاي به دست آمده، مي‌توان نتيجه گرفت كه بيشترين تغييرات در رابطه با بهبود در زمان آزمون زمان برخاستن و رفتن و بهبود در زمان آزمون شش دقيقه راه رفتن گروه تمرينات حركتي بود و بيشترين تغيير در رابطه با بهبود حافظه حركتي آشكار مربوط به گروه تمرينات تركيبي (حركتي-شناختي) بود.