بررسي تاثير بي ثباتي مزمن مچ پا بر پارامترهاي بيومكانيكي شروع راه رفتن در بازيكنان فوتبال نيمه حرفه اي

مقدمه و اهداف هدف از مطالعه حاضر، بررسي تاثير آسيب بي ثباتي مزمن مچ پا بر عملكرد بيومكانيكي شروع راه رفتن بود. مواد و روش ها تعداد 26 آزمودني در دو گروه برابر، نرمال و مبتلا به بي ثباتي مزمن مچ پا در تحقيق حاضر مورد مطالعه قرار گرفتند. براي اندازه گيري پارامترهاي بيومكانيكي از سيستم آناليز حركت (كوآليزيس 8 دوربين) و تعداد دو صفحه نيروسنج (كيستلر 9286A) استفاده شد. مسافت، زمان و سرعت شروع راه رفتن، زمان نوسان، زمان حمايت دوطرفه، سرعت جداسازي اندام نوسان از سطح، دامنه حركتي مفاصل هيپ، زانو و مچ پا به همراه جا به جايي مركز جرم در صفحه داخليخارجي، قداميخلفي و عمودي پارامترهاي مد نظر محقق در اين پژوهش بود. يافته ها يافته ها نشان داد كه آسيب بي ثباتي مزمن مچ پا مي تواند باعث افزايش معنادار در دامنه حركتي مفصل زانو (P=0/016) و كاهش معنادار در ميزان جابه جايي مركز جرم در جهت هاي عمودي (P=0/00) و داخليخارجي (P=0/00) گردد. نتيجه گيري با توجه به نتايج تحقيق حاضر كه بيانگر عدم وقوع تغييرات معنادار در مفصل آسيب ديده و همچنين بسياري از پارامترهاي ديگر بود، با استناد به تغييرات معنادار كه در مفاصل مجاور اندام آسيب ديده ثبت شد، به متخصصين توانبخشي پيشنهاد مي گردد تا در طراحي پروتكل هاي تمريني/درماني به صورت كلي (نه موضعي) عمل نمايند تا از اين طريق از ايجاد تغييرات در كنترل حركتي جلوگيري كرده و همچنين در بازيابي كنترل حركتي مطلوب پس از آسيب، نقش موثرتري داشته باشند.