فعاليت الكتروميوگرافي عضلات اطراف زانو طي فرود تك پا در زنان ورزشكار با و بدون والگوس پوياي زانو

مقدمه و اهداف آسيب ACL يكي از آسيب هاي جدي و پرهزينه است كه از آن به عنوان كابوس ورزشكاران نام برده شده است. افزايش زاويه والگوس زانو در خلال حركات پويا نظير فرود و اسكات يكي از عوامل خطرآفرين آسيب زانو و كاهش بازده مكانيكي حركت است. هدف مطالعه حاضر مقايسه فعاليت فيدفورواردي عضلات زانو ورزشكاران زن با و بدون والگوس دايناميك زانو در طي فرود تك‌پا است. مواد و روش ها در پژوهش حاضر، 32 زن ورزشكار به‌عنوان آزمودني شركت كردند كه در دو گروه سالم و والگوس (زاويه والگوس بيشتر از 12 درجه) قرار داده شدند. فعاليت فيدفورواردي عضلات همسترينگ داخلي، همسترينگ خارجي، واستوس داخلي، واستوس خارجي، دوقلوي داخلي و دوقلوي خارجي اين افراد در حين فرود تك‌پا با پاي برتر از ارتفاع 50 سانتي‌متري ثبت شد. فعاليت فيدفورواردي عضلات در 150 ميلي‌ثانيه قبل از تماس پا با زمين اندازه‌گيري شد. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از آزمون تحليل واريانس چندمتغيره (MANOVA) با سطح معناداري p≤0/05 استفاده شد. يافته ها يافته‌هاي تحقيق حاضر نشان داد فعاليت فيدفورواردي عضلات خارجي زانو در افراد با والگوس دايناميك زانو نسبت به افراد سالم بيشتر است (0/05 p). در مورد عضلات داخلي زانو (واستوس داخلي، همسترينگ داخلي و دوقلو داخلي) نتايج حاكي از عدم تفاوت بين دو گروه بود (0/05 p). نتيجه گيري به نظر مي‌رسد فعاليت فيدفورواردي عضلات خارجي زانو در زنان ورزشكار داراي والگوس دايناميك زانو در مقايسه با ورزشكاران زن سالم بيشتر از عضلات داخلي زانو است كه اين موضوع والگوس زانو را در حين فعاليت‌هاي پويا افزايش مي‌دهد؛ در نتيجه ريسك آسيب ACL در اين افراد افزايش مي‌يابد.