نام‌نگاشت‌هاي حيات آخرت در قرآن كريم در پرتو نظريه استعاره مفهومي

زبان‌شناسي شناختي دانشي است كه تحليلي جديد از ابعاد مختلف فعاليت‌هاي زباني و ارتباط وثيق آن‌ها با تفكر بشري ارائه مي‌دهد و ورود آن به عرصه تفسير و معني‌شناسي قرآن تحولي جديد را در فهم نصوص قرآني ايجاد كرده‌است. يكي از شاخه‌هاي زبان‌شناسي شناختي معني‌شناسي شناختي است كه مبتني بر رابطه ميان زبان و ذهن است و از استعاره در آن به استعاره مفهومي تعبير مي‌شود. با توجه به سرشت استعاري قرآن ‌براي دستيابي معرفت ديني و جهان‌بيني اسلامي بايد دانست  كه استعاره‌هاي قرآن ساختار مفهومي خاصي را در شناساندن معارف هستي‌شناختي و معرفت‌شناختي تفكر بشري دنبال مي‌كنند و قرآن كريم با اين سرشت استعاري  ميان ساحت‌ها  و عوالم گوناگون ارتباط برقرار نموده است كه بر اساس آن‌ها جهان‌بيني قرآني شكل مي‌گيرد؛ از اين‌رو به‌كارگيري رويكرد استعاره مفهومي در فهم مفاهيم قرآني مي‌تواند مهم و اثر‌گذار باشد. هدف از اين پژوهش بررسي نام‌نگاشت‌هاي حيات آخرت در قرآن كريم با استفاده از نظريه استعاره مفهومي كه اولين‌بار توسط ليكاف و جانسن مطرح شد با استفاده از رويكرد توصيفيتحليلي مي‌باشد. قرآن با به‌كارگيري استعاره‌‌هاي مفهومي در تفسير حيات اخروي تحول و انقلابي عظيم در شناساندن جهان پس از مرگ ايجاد مي‌كند. يافته‌هاي اين پژوهش در قالب شناخت استعاره‌هاي مفهومي جهان پس از مرگ در قرآن با انتقال از فضاهاي ملموس و قابل شناخت به فضاهاي ذهني و نامأنوس دريچه‌هاي جديدي از ساختار نظام‌مند و شبكه‌هاي درهم‌تنيده مفاهيم معرفتي قرآني را بر روي قرآن‌پژوهان مي‌گشايد.