معيارهاي زيبايي شناسي سازه هاي معماري نوين در كشورهاي درحال توسعه با تاكيد بر معماري بيونيك

فرم اسكلت سازه، بدون ترديد با فرم ساختمانِ حامل آن ارتباطي تنگاتنگ دارد. با وجود اين، رابطه ميان طراحي سازه و طراحي معماري مي تواند فرم هاي گوناگوني به خود بگيرد. سازه به عنوان زيربناي ساختمان در تمامي كشورها، بستري مناسب براي طراحي معماري به وجود مي آورد. در معماري نوين از ابزارها و طرح هاي جديدي استفاده مي گردد كه معماري بيوتيك از جمله اين طرح ها است. در اين پژوهش از روش تركيبي (توصيفي وتحليلي كيفي تاريخي) مطالعه و بررسي كتابخانه اي استفاده و گردآوري و تجزيه و تحليل ها نيز با تكيه بر مطالعات كتابخانه اي صورت گرفت. نتايج اين پژوهش نشان داد كه معماري بيونيك در حقيقت وسيله اي خلّاق براي دست يافتن به اهداف مؤثر و كارآمد مي باشد. رعايت اصول قانوني و منطقي در سازه هاي ساختماني زمينه معماري جديد و ديد بصري مناسب را فراهم مي آورد. ديدگاه بيونيك در طراحي معماري در حوزه هاي مختلفي صورت مي گيرد. گاه جنبه زيباشناسي پروژه، گاه سازه، گاه مسائل اقليمي و گاه راهكارهاي عملكردي هدف طراح در اين زمينه بوده اند. با نتايجي كه در تحليل نمونه هاي موردي حاصل گرديده، مي توان گفت تأثيرات متقابل سازه و معماري از منظر معماري بيونيك قابل توجه است و سازه و معماري تعامل و ارتباط تنگاتنگي با يكديگر داشته و دارند و بي توجهي به هر كدام از اين مقوله ها مي تواند آسيب هاي جبران ناپذيري را پديد آورد.  اهداف پژوهش 1. بررسي تأثيرات متقابل سازه و معماري و چگونگي تعامل آن ها با يكديگر 2. بررسي جايگاه معماري نوين  و استفاده از سازهاي  طبيعي (معماري  بيونيك) به عنوان نشانه سمبل (زيبا يي شناسي) سؤالات پژوهش 1. نقش سازه بر روي معماري نوين  و معيارهاي زيبايي شناسي  در كشورهاي در حال توسعه به چه صورت است؟ 2  چگونه مي توان با استفاده از ف آوري نوين هزاره سوم وهمسازي سازه و معماري كيفيت كالبدي فضا را گسترش داد؟