دردها و شكوائيه هاي اجتماعي و فرهنگي در ديوان قصايد و غزليات عماد فقيه كرماني

آثار ادبي به ويژه شعرِ شاعران، بازتابي از اوضاع اجتماعي و فرهنگي عصر آنهاست. از آنجا كه هنرمندان ديده اي تيزبين و انديشه ه اي ژرف نگر دارند، با دقّت بيشتري اوضاع جامعه را كنكاش كرده و نابساماني هاي آن را در اثر خود جلوه گر مي‌سازند. در ادب فارسي بيان اين كمبودها، نابساماني ها و نارضايتي ها را «شكوائيه» ناميده اند. اين نوع شعر به‌خصوص در ادبيات فارسي جايگاه قابل توجّهي دارد. عماد فقيه كرماني از شاعران برجسته قرن هشتم هجري است كه اشعار زيبايي در قالب قصيده و غزل دارد. بررسي «شكوائيه» به عنوان يك مضمون در آثار وي مي‌تواند نقش مهمي در بازشناسي وضعيت اجتماعي اين دوره داشته باشد. اين پژوهش با روش توصيفي تحليلي و با تكيه بر داده‌هاي كتابخانه‌اي انجام شده است. يافته‌هاي پژوهش حاكي از اين است كه در ديوان عماد فقيه كرماني، شاعر به طرز هنرمندانه، اين شكوائيه ها را مطرح كرده و از اوضاع جامعۀ زمان خود، انتقاد كرده است. با تأمّل در شكوائيه هاي عماد فقيه مي توان به اين موضوع پي برد كه اوضاع سياسي حاكم بر عصر شاعر، بيشترين عامل نارضايتي او بوده است. اين نارضايتي با مضاميني چون خوار بودن درويشان و نيازمندان، احساس بي‌ارزشي، حقارت فضل و هنر، انتقاد از ساختار و كارگزاران سياسي بازتاب يافته است. اهداف پژوهش 1.آشنايي با جايگاه شكوائيه‌هاي اجتماعي و فرهنگي در شعر فارسي. 2. بررسي بازتاب شكوائيه‌هاي اجتماعي و فرهنگي عماد فقيه كرماني در ديوان او. سؤالات پژوهش 1.شكوائيه‌هاي اجتماعي و فرهنگي در محتواي شعر فارسي چه سهمي داشته است؟ 2. شكوائيه‌هاي اجتماعي و فرهنگي عماد فقيه كرماني چه بازتابي در ديوان او داشته است؟