تبيين مدل گردشگري ايراني-اسلامي عامل رونق اقتصادي و فرهنگي كشور

گردشگري يكي از منابع تغذيه اقتصاد در جوامع مختلف است و مي تواند نقش مهمي در توسعه و كسب درآمد براي آن ها داشته باشد. توسعه‌ صنعت گردشگري براي كشورهاي درحال توسعه كه با معضلاتي چون نرخ بيكاري بالا، محدوديت منابع ارزي و اقتصاد تك‌ محصولي مواجه اند، از اهميت فراواني برخوردار است. اين تحقيق شامل دو جامعه مي باشد كه جامعه آماري اول به منظور شناسايي مؤلفه هاي اثرگذار بر رقابت پذيري شركت هاي گردشگري است. جامعه آماري دوم شامل گروه نامحدودي از گردشگران داخلي و خارجي مي باشند كه حداقل يك بار از خدمات شركت هاي گردشگري كشور استفاده كرده اند. روش جمع آوري داده ها بر اساس پرسش نامه محقق ساخته 31 سؤالي انجام گرفت. پايايي پرسش نامه با استفاده از روش آلفاي كرونباخ محاسبه شد كه مقدار آن براي همه متغيرها بالاي 0.7 به دست آمد. تجزيه و تحليل اطلاعات به دست آمده از اجراي پرسش نامه ها از طريق نرم افزار SPSS و Smart Pls2 در دو بخش توصيفي و استنباطي (مدل سازي معادلات ساختاري)، انجام پذيرفت. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه عوامل هفت گانه مدل (استراتژي، تصوير، كيفيت خدمات، ارزش، رضايت مشتري، وفاداري مشتريان و عملكرد مالي بود) تأثير معناداري بر رقابت پذيري شركت هاي گردشگري كشور داشته اند. اهداف پژوهش 1.بازشناسي مؤلفه هاي مؤثر در مدل گردشگري ايراني اسلامي 2.طراحي و تبيين مدل گردشگري ايراني اسلامي با هدف ايجاد رونق اقتصادي و فرهنگي در كشور. سؤالات پژوهش 1.مدل گردشگري ايراني اسلامي داراي چه مؤلفه هايي است؟ 2.چه مدلي مي تواند منجر به پويايي گردشگري در ايران و رونق اقتصادي گردد؟