ذخاير معنوي كهن ايراني و فرق شيعي با تاكيد بر معابد مسلك اهل حق

اديان در تاريخ جهان مسير پر فراز و فرودي را طي كرده است. در اين سير، آميختگي مذاهب و انگاره هاي آن با يكديگر نيز روي داده است. تاريخ ايران نيز، شاهد پيدايش اديان و فرق مذهبي متفاوت بوده است. يكي از گرايش هاي مذهبي در جامعه ايران، تصوف و گرايش هاي صوفيانه است. بررسي ها نشان مي دهد تصوّف و عرفان مكتبي نوظهور و تقليدي نيست گرچه به آن پسوند اسلامي داده باشند زيرا نه تنها در دين مبين اسلام، تصوّف و عرفان وجود ندارد بلكه اكثر علماي ديني با اين گونه مكاتب، مخالفت نيز دارند و در اين ميانه نيز بعضي از «متألّهين» براي تبرئه خود بجاي «صوفي و تصوّف» از لفظ «عارف و عرفان» استفاده نموده و مي‌نمايند پس چگونگي پيدايش تصوّف و عرفان و ماهيت آن نيازمند بررسي است. پژوهش حاضر با روش توصيفي و تحليلي و با تكيه بر داده هاي كتابخانه اي و انجام مصاحبه هاي شفاهي انجام شده است. يافته هاي پژوهش حاكي از اين است كه به علّت پيوستگي زنجيروار اديان با يكديگر، تصوّف و عرفان اسلامي پديده‌اي است از آيين كهن ميترايي است. با بررسي معابد اهل حق و ساختار و مختصات آن مي توان به اين مسئله پي برد. اهداف پژوهش: 1. واكاوي و بازشناسايي ماهيت تصوف و عرفان در ايران. 2. بررسي ذخاير معنوي كهن ايراني و فرق شيعي با تأكيد بر معابد مسالك اهل حق. سؤالات پژوهش: 1. تصوف و عرفان در ايران داراي چه ماهيت و پيشينه تاريخي است؟ 2. ذخاير معنوي كهن ايراني و شيعي چه بازتابي در معابد مسالك اهل حق داشته است؟