بررسي تأثير هندسۀ پلان و انحناي بدنۀ ساختمان بر رفتار لرزه‌اي ساختمان‌هاي بلند داراي سازۀ هگزاگريد

شكل هندسي ساختمان، چه در پلان و چه در ارتفاع بر رفتار لرزه‌اي آن تأثيرگذار است. از سوي ديگر فرم بنا از منظر مسائل زيبايي‌شناختي و عملكرد ساختمان در معماري داراي اهميت بسيار است. اگر بتوان فرم بنا را به‌گونه‌اي طراحي كرد كه هم پاسخگوي ويژگي‌هاي معماري بنا باشد و هم از منظر رفتار لرزه‌اي عملكرد مطلوب‌تري را ارائه دهد، هر دو هدف يادشده همزمان تحقق خواهند يافت. تا كنون كمتر به تأثير شكل هندسي ساختمان در پلان و بدنه بر رفتار لرزه‌اي آن پرداخته شده است. بنابراين در اين مقاله سعي شد علاوه‌بر در نظر گرفتن محدوديت‌هاي معماري همچون مساحت هستۀ مركزي و طبقات، ارتفاع بنا، پلان آزاد و عمق نور مناسب در طبقات، با در نظر گرفتن فرم‌هاي خاص در ارتفاع و پلان ساختمان، به بررسي رفتار لرزه‌اي آن پرداخته شود تا به فرم‌هاي مناسبي دست يافت كه علاوه‌بر تأمين نيازهاي معماري و سازه‌اي بنا، موجب اقتصادي شدن طراحي شوند. براي اين منظور ساختمان‌هاي 70 طبقه با سازۀ هگزاگريد با سه شكل دايره، پنج‌ضلعي و مثلث براي پلان و سه فرم استوانه‌اي، محدب و مقعر در ارتفاع، با سطح زبربناي كل يكسان بررسي شدند. پژوهش از نوع كمّي است و مدل‌سازي فرم‌ها با استفاده از نرم‌افزار راينو و تحليل مدل‌هاي سازه‌اي در نرم‌افزار سپ 2000 صورت گرفته است. براساس نتايج مي‌توان گفت با كاهش تعداد اضلاع پلان در بدنه‌هاي محدب، وزن كل حدود 11 درصد و برش پايه حدود  10 درصد كاهش يافت، درحالي كه با افزايش تعداد اضلاع پلان در بدنه‌هاي مقعر، از وزن كل حدود 5 درصد كاسته شد و مقدار برش پايه با افزايش يا كاهش تعداد اضلاع پلان، دچار تفاوت محسوسي نشد.