واكاوي جايگاه تفكر انتقادي در اسناد بالادستي آموزش و پرورش ايران از نظر ميزان كاربست مؤلفه‌هاي تفكر انتقادي پيتر فسيونه

هدف مقاله، واكاوي جايگاه تفكر انتقادي در اسناد بالادستي آموزش‌وپرورش ايران از نظر ميزان كاربست مؤلفه‌هاي تفكر انتقادي فسيونه است. به همين منظور، پژوهشگر براي دستيابي به پاسخ ‌پرسش‌ها از پارادايم كيفي بهره جسته است. از بين جامعه پژوهش، اسناد برنامه درسي ملي و مباني نظري تحول بنيادين به روش هدفمند و با در نظر گرفتن قواعد حداكثر تنوع و رسيدن به مرحله‌ اشباع ‌نظري انتخاب شدند. در اين پژوهش، روش تحليل ‌محتواي كيفي نظام مقوله‌بندي قياسي به‌كار رفته و بر دو بعد گرايشي و مهارتي تفكر انتقادي از ديدگاه فسيونه تمركز شده است. يافته‌هاي حاصل از تحليل‌ محتواي اسناد نشان مي‌دهند كه در بعد گرايشي، بيشترين توجه به گرايش اطمينان به تعقل خود و كمترين توجه به گرايش كنجكاوي است. در بعد مهارتي نيز بيشترين توجه به مهارت ارزشيابي و كمترين توجه به مهارت توضيح است. يافته‌هاي پژوهش بيانگر تناسب نسبتاً نزديك بين اين دو بعد در اين اسناد است. پيشنهاد مي‌شود با استناد به ضرورت اصل ترميم و بازنگري اسناد تحول بنيادين آموزش‌وپرورش در بازه‌هاي زماني، سند برنامه‌ درسي ملي در بعد گرايش‌هاي تفكر انتقادي، بازنگري و اصلاح شود.