پارك هاي علم و فناوري و توسعه اقتصادي

آدام اســميت پايه گذار مكتب اقتصاد كالســيك است. وي ليبراليسم اقتصادي را براي نخستين بار مطرح كرد و آزادي كسب و كار را سرلوحه اصول خويش قرار داد. اسميت معتقد است پيگيري منافع شخصي در شرايط رقابت كامل، از طريق گسترش ابداع و نوآوري باعث تحرك توليد و ثروتمند شدن ملت مي شود. از ديد اقتصاد كالسيك عوامل توليد بر نيروي كار، ســرمايه، مواد و انرژي تمركزداشت و دانش و فناوري تاثير ً خارجي بر محصول داشتند. بعدها مشخص شد دانش مي تواند مستقيما در توليد موثر باشد؛ طوري كه شومپيتر نوآوري را نيروي قابل توجهي در پويايي اقتصادي مي دانسته است. حال پس از گذشت حدود 3 قرن از نظريه هاي اسميت، دانش به عنوان مهمترين پارامتر در رشد اقتصادي محسوب مي شود و اقتصاددانان به دنبال راهي براي مشاركت مستقيم و هرچه بيشتر دانش و فناوري در مدلها و تئوريهاي خود هستند. از حدود دهه 50 ميالدي، ســاز و كارهايي براي ايجاد ثروت از دانش فراهم شــده اســت كه پاركهاي علم و فناوري نام دارند. شركتهاي دانش بنيان پيگير بهبود كســب و كار خود در بستر پاركها هستند و برآيند اين حركت، زمينه ساز توسعه منطق هاي است. در قاره آسيا كشور سنگاپور جزو اولين پيشگامان توسعه پارك هاي علم و فناوري به شمار مي آيد كه ايده آن در ســال 1979 توسط وزارت صنعت و تجارت اين كشور ارائه شد. پارك علمي سنگاپور يكي از معتبرترين پاركها در قاره آسيا و اقيانوسيه محسوب مي شود . پاركهاي علم و فناوري بر تبديل ايده هاي خالقانه به محصول و فراهم نمودن زمينه هاي توسعه فناوري، تاثير مستقيمي مي گذارند. هرچند نقش توسعهاي آنها به سياستهاي علم و فناوري كشورها و تواناييهايشان براي توسعه اينگونه پاركها وابسته است. از سوي ديگر در دهه حاضر پاركهاي علم و فناوري به عنوان يكي از شــاخص هاي اصلي سيستم ملي نوآوري شناخته ميشوند و اكثر كشورهاي در حال توسعه هم به منظور دستيابي به شاخصهاي توسعه، به سمت احداث و بهره برداري از پاركهاي علم و فناوري پيش ميروند. در اين مقاله به نقش پاركهاي علم و فناوري و شركتهاي دانش بنيان در توسعه اقتصادي مي پردازيم.