نقش پارك هاي فناوري در توسعه صنعت دارو

پيش از پيروزي انقلاب اسلامي ايران تقريبا تمام نيازهاي دارويي كشور به صورت مستقيم يا غيرمستقيم توسط شركت هاي خارجي تامين م يشد. بزرگ ترين چالش در آن دوره وابستگي بسيار زياد و رقابت پذيري بسيار اندك معدود شركت هاي ايراني بود. پس از پيروزي انقلاب اسلامي، با واگذاري شركت هاي داروسازي تحت مالكيت خارجي به سازمان صنايع ملي ايران و ملي شدن بخش عمده اين صنعت، تا اندازه زيادي از وابستگي شركت هاي دارويي كاسته شد. شايد بتوان بزرگ ترين دستاورد صنعت داروسازي در بدو پيروزي انقلاب اسلامي را استقلال اين صنعت از سيطره شركت هاي چند مليتي قلمداد كرد. به نظر م يرسد براي تمهيد زمينه هاي لازم جهت ورود به كلوپ تجارت جهاني دارو و ايجاد شركت هاي داروسازي فراملي، لازم است سياس تها و راهبردهاي ناظر بر فعاليت اين صنعت مورد بازنگري قرارگرفته و با ديدي فراخ و توام با دورانديشي مسائل بررسي و حل شوند. بديهي است شركت هاي رشد نيافته در كلوپ تجارت جهاني دارو جايي نخواهند داشت و در صورت راهيابي نيز به بازي گرفته نخواهند شد و اگر هم به بازي گرفته شوند آسيب هاي جدي خواهند ديد. پس بايد درخصوص توانايي هاي خود، توانمندي بنگا هها و ساز وكارهاي اداره آنها و صنعت داروسازي به طور جدي انديشه و تدبير نمود. لازمه اين كار بررسي و شناخت وجوه افتراق صنعت داروسازي با ديگر صنايع و نحوه مديريت و اداره آنها و پس از آن شناخت مشكلات ساختاري اين صنعت و راهكارهاي لازم براي برون رفت از آنها است. صنعت داروسازي ايران از نظر نحوه اداره و مديريت، با آنچه كه در بيرون از مرزها م يگذرد داراي تفاوت هاي اساسي است كه اين تفاوت هاي موثر، صنعت داروي كشور را در وضعيت فعلي و رقباي خارجي را نيز در وضعيت موجود خود قرارداده، به طوري كه بين صنايع دارويي كشور و دنيا فاصله زيادي حادث شده است. در اين ميان پار كهاي فناوري به عنوان مراكزي مهم و با ارزش براي فعاليت هاي تحقيقاتي و پژوهشي ارزشمند در زمينه صنايع دارويي مطرح م يباشند. اين پار كها م يتوانند زمينه لازم را براي جذب پژوهشگران و علاقمندان جهت مطالعه و طراحي داروهاي مورد نياز فراهم آورند.